αδιέξοδος
From LSJ
τῶν δ᾽ ὀρθουμένων σῴζει τὰ πολλὰ σώμαθ᾽ ἡ πειθαρχία → But of those who make it through, following orders is what saves most of their lives (Sophocles, Antigone 675f.)
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀδιέξοδος, -ον) διέξοδος
(για τόπους)
1. αυτός που δεν έχει διέξοδο ή που δεν μπορεί κανείς να διεξέλθει
2. αυτός μέσα από τον οποίο δεν μπορεί κανείς να περάσει, αδιάβατος, απέραστος
νεοελλ.
το ουδ. ως ουσ. το αδιέξοδο α) αδιέξοδος δρόμος
β) δύσκολη, περίπλοκη κατάσταση για την οποία δεν υπάρχει λύση.
