αρματηλάτης
From LSJ
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
Greek Monolingual
ο (AM ἁρματηλάτης)
αυτός που οδηγεί άρμα ή που κινείται με άρμα
αρχ.
αυτός που πολεμά πάνω στο άρμα του.
[ΕΤΥΜΟΛ. < άρμα, -τος + -ηλατης < ελαύνω (πρβλ. στρατηλάτης, ταυρηλάτης). Το -η- βάσει του νόμου «της εκτάσεως εν συνθέσει»].
