Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
ἰχνοπατῶ, -έω (AM)
μσν.
ακολουθώ τα ίχνη ή, δ. ερμ., πατώ πάνω σε κάποιον («καὶ νὰ ἰχνοεπάτησες αὐθεντικὰ εἰς ἐμέναν», Λίβ. και Ροδ.)
αρχ.
πατώ, βαδίζω, βηματίζω.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἴχνος + πατῶ].