ψυχοπαθής
From LSJ
οὐ βούλομαι δυσχερὲς εἰπεῖν οὐδὲν ἀρχόμενος τοῦ λόγου, οὗτος δ' ἐκ περιουσίας μου κατηγορεῖ → for me—but I wish to say nothing untoward at the beginning of my speech—whereas he prosecutes me from a position of advantage | but for me—I do not wish to say anything harsh at the beginning of the speech, but he prosecutes me from a position of strength
Greek Monolingual
-ές, Ν
ιατρ. αυτός που έχει ψυχοπάθεια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ψυχή + -παθής (< πάθος), πρβλ. φρενο-παθής. Η λ. μαρτυρείται από το 1891 στην εφημερίδα Εφημερίς].
