ἄλλο

Greek (Liddell-Scott)

ἄλλο: τι, κἄτι ἄλλο ἢ ὁ,τιδήποτε ἄλλο· ἐν ἐρωτηματ. προτάσεσι τὸ πλεῖστον ἀκολουθούμενον ὑπὸ τοῦ ἤ: ἤ σοι ἄλλο τι φαίνεται… ἢ λόγος; Πλάτ. Φαῖδρ. 258Α, πρβλ. Φαίδωνα 64C: ― ἐντεῦθεν συχνάκις πρὸ πάντων παρὰ Πλάτ. ἐν ἐλλειπτικῇ φράσει, ὡς ἰσοδύναμον τῷ ἆρα…; ἢ Λατ. none...? καὶ ὑπονοεῖ ἀπάντησιν καταφατικήν· ἄλλο τι ἢ πεινήσουσι; (τ. ἔ. ἄλλο τι πείσονται ἢ πεινήσουσι;) ἆρα δὲν θὰ ὑποστῶσι τὰ δεινὰ τοῦ λιμοῦ; Ἡρόδ. 2. 14, πρβλ. 1. 109· οὕτως: ἄλλο τι ἢ ἠρέμα ἐπανασκεψόμεθα; δὲν θὰ ἐξετάσωμεν ἡσύχως ἐκ νέου τὸ πρᾶγμα; (δηλ. ἂς πράξωμεν οὕτω), Πλάτ. Θεαίτ. 154Ε· πρβλ. Φαίδωνα 70C, Μένωνα 82D, Γοργ. 481C, κτλ.: τῷ διαλέγει σὺ νῦν; ἄλλο τι ἢ ἐμοί; οὐχὶ μετ’ ἐμοῦ; ὁ αὐτ. Ἀλκ. 1. 116D: ― ἐνίοτε τῇ παρεμπτώσει καὶ ἄλλων λέξεων: ἄλλο τι λέγεις ἢ τόδε; ὁ αὐτ. Συμπ. 200D· πρβλ. Φαίδ. 79Α, 106Α, Κρίτων 50Α, κτλ.: ― οὕτως ἄλλο τι πλήν...; ὁ αὐτ. Σοφ. 228Α: ἀλλὰ συχνάκις ἄλλο τι ἢ ἄλλοτι...; εὕρηται μόνον, ἄλλο τι οὖν ἔλεγες; δὲν ἔλεγες…; ὁ αὐτ. Γοργ. 495C, πρβλ. 470Β, Θεαίτ. 165Ε, Πολ. 337C κτλ. ΙΙ. σπανίως ἄνευ ἐρωτήσεως, ἀπόγνοια τοῦ ἄλλοτι ἢ κρατεῖν τῆς γῆς, Θουκ. 3. 85.