αὐτόγυος: Difference between revisions

From LSJ

Μή μοι γένοιθ', ἃ βούλομ', ἀλλ' ἃ συμφέρει → Ne sit mihi, quod cupio, sed quod expedit → nicht was ich will, geschehe mir, doch was mir nützt

Menander, Monostichoi, 366
(big3_7)
(7)
Line 18: Line 18:
{{DGE
{{DGE
|dgtxt=-ον<br />[[cuya cama forma una sola pieza con el timón]], [[ἄροτρον]] Hes.<i>Op</i>.433, A.R.3.232, 1285.
|dgtxt=-ον<br />[[cuya cama forma una sola pieza con el timón]], [[ἄροτρον]] Hes.<i>Op</i>.433, A.R.3.232, 1285.
}}
{{grml
|mltxt=[[αὐτόγυος]], -ον (Α)<br />(για [[αλέτρι]]) μονοκόμματο, από ένα [[ξύλο]] φτιαγμένο.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>αυτο</i>- <span style="color: red;">+</span> [[γύης]] «κυρτωμένο [[ξύλο]] του αρότρου»].
}}
}}

Revision as of 06:24, 29 September 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: αὐτόγῠος Medium diacritics: αὐτόγυος Low diacritics: αυτόγυος Capitals: ΑΥΤΟΓΥΟΣ
Transliteration A: autógyos Transliteration B: autogyos Transliteration C: aftogyos Beta Code: au)to/guos

English (LSJ)

ον, ἄροτρον αὐ. a plough

   A whose γύης is of one piece with the ἔλυμα and ἱστοβοεύς, not fitted together (πηκτόν), Hes.Op.433, A.R.3.232, 1285.

Greek (Liddell-Scott)

αὐτόγυος: -ον, αὐτόγυον ἄροτρον, «μονόξυλον ἀλέτρι», δοιὰ δὲ θέσθαι ἄροτρα ... αὐτόγυον καὶ πηκτόν, «εἰ μὲν οὖν ἓν ξύλον ᾖ τὸ ὅλον ὁ γύης μέχρι τοῦ ζυγοῦ ἀπὸ τοῦ ἐλύματος, καλεῖται τὸ ἄροτρον αὐτόγιον˙ ἐὰν δὲ μικρότερος ᾖ τῆς χρείας ὁ γύης, ἐνσφηνοῦται τὸ ἕτερον αὐτῷ ξύλον τὸ συνάπτον αὐτὸν καὶ τὸν ζυγόν, καὶ καλεῖται τὸ μὲν ὅλον πηκτόν, τὸ δὲ ἐνσφηνωθὲν ἱστοβοεύς», (Πρόκλ. Σχόλ.) Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 430, Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 232, 1285, ἴδε τὰς λέξεις γύης, ἔλυμα καὶ ἱστοβοεύς.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
(charrue) dont le soc fait corps ou est d’une seule pièce avec le reste, càd avec l’ἔλυμα et l’ἱστοβοεύς.
Étymologie: αὐτός, γύης.

Spanish (DGE)

-ον
cuya cama forma una sola pieza con el timón, ἄροτρον Hes.Op.433, A.R.3.232, 1285.

Greek Monolingual

αὐτόγυος, -ον (Α)
(για αλέτρι) μονοκόμματο, από ένα ξύλο φτιαγμένο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αυτο- + γύης «κυρτωμένο ξύλο του αρότρου»].