κάλλαιον: Difference between revisions
Ἰσχυρότερον δέ γ' οὐδέν ἐστι τοῦ λόγου → Oratione nulla vis superior → Nichts ist gewiss gewaltiger als die Vernunft | Nichts ist gewiss gewalt'ger als der Rede Kraft
(Bailly1_3) |
(18) |
||
Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (τό) :<br /><b>1</b> crête de coq;<br /><b>2</b> jabot de coq;<br /><b>3</b> plumes de la queue du coq.<br />'''Étymologie:''' [[κάλλος]]. | |btext=ου (τό) :<br /><b>1</b> crête de coq;<br /><b>2</b> jabot de coq;<br /><b>3</b> plumes de la queue du coq.<br />'''Étymologie:''' [[κάλλος]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=το (AM [[κάλλαιον]])<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>ανατ.</b> [[έπαρμα]] του ηθμοειδούς οστού, στο [[μέσον]] του πρόσθιου κρανιακού βόθρου, [[πάνω]] στο οποίο προσφύεται η σκληρή [[μήνιγγα]]<br /><b>μσν.-αρχ.</b><br /><b>1.</b> η [[σαρκώδης]] [[απόφυση]] της κορυφής του κεφαλιού του πετεινού, [[λειρί]], [[λοφίο]]<br /><b>2.</b> το σαρκώδες υπορράμφιο του πετεινού, κν. [[χαρχάλι]]<br /><b>3.</b> τα φτερά της ουράς του πετεινού.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Αβέβαιης ετυμολ. Η λ. συνδέεται πιθ. με τη λ. [[κάλλος]], ενώ η [[σύνδεση]] με τους τ. [[καλάινος]], <i>καλῶ</i> δημιουργεί δυσχέρειες]. | |||
}} | }} |
Revision as of 07:20, 29 September 2017
English (LSJ)
τό,
A cock's comb, Arist.HA631b10, 28: pl., κάλλαια, τά, wattles, Ar.Eq.497, Ael.NA5.5, 15.2, Paus.9.23.4. 2 cock's tailfeathers, Ael.Dion.Fr.219.
Greek (Liddell-Scott)
κάλλαιον: τό, ὁ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ ἀλεκτρυόνος σαρκώδης λόφος, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 49, 2., 9. 50, 2· ― πληθυντ. κάλλαια, τά, ὁ σαρκώδης αὐτοῦ πώγων, Λατ. palea, Ἀριστοφ. Ἱππ. 497. 2) τὰ οὐραῖα πτερὰ αὐτοῦ, Αἴλ. Διονύσ. παρ’ Εὐστ. 1278. 50. ― Ὁ τύπος κάλλεα ὑπῆρχεν ἄλλοτε ἐν Αἰλ. π. Ζ. 11. 26., 15. 1· πληθ. κάλλεσιν εὕρηται καὶ νῦν παρὰ Κλήμ. Ἀλ. 263. (Πιθ. ἐκλήθησαν ταῦτα οὕτως ἕνεκα τῶν εὐκόλως μεταβαλλομένων χρωμάτων αὐτῶν, πρβλ. κάλαϊς).
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
1 crête de coq;
2 jabot de coq;
3 plumes de la queue du coq.
Étymologie: κάλλος.
Greek Monolingual
το (AM κάλλαιον)
νεοελλ.
ανατ. έπαρμα του ηθμοειδούς οστού, στο μέσον του πρόσθιου κρανιακού βόθρου, πάνω στο οποίο προσφύεται η σκληρή μήνιγγα
μσν.-αρχ.
1. η σαρκώδης απόφυση της κορυφής του κεφαλιού του πετεινού, λειρί, λοφίο
2. το σαρκώδες υπορράμφιο του πετεινού, κν. χαρχάλι
3. τα φτερά της ουράς του πετεινού.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η λ. συνδέεται πιθ. με τη λ. κάλλος, ενώ η σύνδεση με τους τ. καλάινος, καλῶ δημιουργεί δυσχέρειες].