μονώτης: Difference between revisions
From LSJ
(Bailly1_3) |
(25) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ) :<br />qui vit seul, solitaire.<br />'''Étymologie:''' [[μονόω]]. | |btext=ου (ὁ) :<br />qui vit seul, solitaire.<br />'''Étymologie:''' [[μονόω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[μονώτης]], ό, θηλ. -[[μονῶτις]], -ιδος (Α) [[μονώ]]<br />[[μονήρης]], απομονωμένος, [[μοναχικός]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:38, 29 September 2017
English (LSJ)
ου, ὁ,
A solitary, Arist.EN1099b4, 1170a5, Fr.668; βίος μ. a solitary life, Id.EN1097b9, Max.Tyr.21.7: fem. μον-ῶτις, φωνή Arist.HA625b9.
German (Pape)
[Seite 206] ὁ, der ganz allein steht, vereinsamt; Arist. Eth. 1, 7, 6, vgl. 8, 16; Sp.
Greek (Liddell-Scott)
μονώτης: -ου, μεμονωμένος, μονήρης, Ἀριστ. Ἠθικ. Ν. 1. 8, 16., 9. 9, 3· βίος μ., μονήρης βίος, αὐτόθι 1. 7, 6· - θηλ., μονῶτις φωνὴ ὁ αὐτ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 40, 30.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
qui vit seul, solitaire.
Étymologie: μονόω.
Greek Monolingual
μονώτης, ό, θηλ. -μονῶτις, -ιδος (Α) μονώ
μονήρης, απομονωμένος, μοναχικός.
