πελταστικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A skilled in the use of the πέλτη, Pl. Tht.165d ; οἱ π. Id.Prt.350a : ἡ -κή (sc. τέχνη) tactics of a targeteer, Id.Lg.813e ; τὸ -κόν, = οἱ πελτασταί, X.An. 7.6.29, etc. Adv. Sup. πελταστικώτατα

   A in the best manner of πελτασταί, Id.Oec. 21.7.

German (Pape)

[Seite 551] zum πελταστής gehörig, ihn betreffend; πελταστικὸς ἀνήρ, der mit der πέλτη zu kämpfen versteht, Plat. Theaet. 165 d οἱ πελταστικοί, Prot. 350 a; ἡ πελταστική, die Kunst, mit der πέλτη zu kämpfen, Legg. VII, 813 d; ὅπλα πελταστικά, Pol. 23, 9, 3; – τὸ πελταστικόν, die Schaar der Peltasten, Xen. An. 7, 6, 26; er bildet auch den superl. des adv. πελταστικώτατα, aufs beste nach Art leichtbewaffneter Krieger, προκινδυνεύειν, Xen. Oec. 21, 7.

Greek (Liddell-Scott)

πελταστικός: -ή, -όν, ὁ ἔμπειρος εἰς τὸ χειρίζεσθαι τὴν πέλτην ὡς ὁ πελταστής, Πλάτ. Θεαίτ. 165D· οἱ πελταστικοὶ ὁ αὐτ. ἐν Πρωτ. 350Α· ― ἡ πελταστικὴ (ἐξυπ. τέχνη), ἡ τέχνη ἢ δεξιότης τοῦ πελταστοῦ, ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 813D, 834Α· τὸ -κόν, = οἱ πελτασταὶ Ξεν. Ἀνάβ. 7. 6, 29, κτλ. ― Ὑπερθ. ἐπίρρ. πελταστικώτατα, λαμπρότατα, ὅλως κατὰ τὸν τρόπον τῶν πελταστῶν, ὁ αὐτ. ἐν Οἰκ. 21. 7.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
qui concerne les peltastes ou soldats d’infanterie légère ; τὸ πελταστικόν XÉN l’infanterie légère, les peltastes.
Étymologie: πελταστής.

Greek Monolingual

-ή, -όν, Α πελταστής
1. έμπειρος, ικανός στον χειρισμό της πέλτης
2. το θηλ. ως ουσ. ἡ πελταστική- (ενν. τέχνη) η δεξιότητα του πελταστού
3. το ουδ. ως ουσ. τὸ πελταστικόν
(περιληπτ.) το στρατιωτικό σώμα που το αποτελούσαν πελταστές
4. (ως επίρρ. στον υπερθ.) πελταστικώτατα
εντελώς κατά τον τρόπο τών πελταστών.