σμυγερός: Difference between revisions
Ὅστις γὰρ ἐν πολλοῖσιν ὡς ἐγὼ κακοῖς ζῇ, πῶς ὅδ' Οὐχὶ κατθανὼν κέρδος φέρει; → For one who lives amidst such evils as I do, how could it not be best to die?
(Bailly1_4) |
(38) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=α, ον :<br /><b>I. 1</b> douloureux;<br /><b>2</b> qui souffre;<br /><b>II.</b> misérable.<br />'''Étymologie:''' DELG contamination expressive entre [[μογερός]] et [[στυγερός]]. | |btext=α, ον :<br /><b>I. 1</b> douloureux;<br /><b>2</b> qui souffre;<br /><b>II.</b> misérable.<br />'''Étymologie:''' DELG contamination expressive entre [[μογερός]] et [[στυγερός]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-ή, -όν, Α<br />(ποιητ. τ. του [[μογερός]]) αυτός που γίνεται με κόπο, [[κουραστικός]], [[κοπιαστικός]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Κατά την επικρατέστερη [[άποψη]], πρόκειται για εκφραστικό επίθ. που έχει προέλθει με συμφυρμό τών επιθ. [[μογερός]] και [[στυγερός]]. Παρλλ. [[προς]] τον τ. [[σμυγερός]] απαντά στον <b>Ησύχ.</b> και ο τ. [[σμογερόν]].]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:30, 29 September 2017
English (LSJ)
ή, όν, poet. for μογερός,
A with pain, painful, A.R.4.1065: Comp., Id.2.374: Adv., Id.4.380; σμυγερὸν σμυγερῶς S.Ph.166 (anap.), as Brunck for στυγερὸν στυγερῶς; cf. Sch.ad loc., Hsch., Eust.1463.44:—Hom. has only the compd. Adv. ἐπισμυγερῶς (q.v.).
German (Pape)
[Seite 911] adv. σμυγερῶς, poet. statt μογερός, μογερῶς; Ap. Rh. 2, 374, u. adv., 4, 380, u. Sp., Hom. kennt nur das zusammengesetzte adv. ἐπισμυγερῶς, w. m. s.
Greek (Liddell-Scott)
σμῠγερός: ποιητ. ἀντὶ μογερός, ὁ μετὰ κόπου, μετὰ πόνου, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 374, Δ. 380· σμυγερὸν σμυγερῶς Σοφ. Φιλ. 166, κατὰ τὸν Brunck ἀντὶ στυγερὸν στυγερῶς· πρβλ. Σχολ. ἐν τόπῳ, Ἡσύχ., Εὐστ. 315. 4.· - ὁ Ὅμ. ἔχει μόνον τὸ σύνθετ. ἐπίρρ. ἐπισμυγερῶς, ὃ ἴδε.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
I. 1 douloureux;
2 qui souffre;
II. misérable.
Étymologie: DELG contamination expressive entre μογερός et στυγερός.
Greek Monolingual
-ή, -όν, Α
(ποιητ. τ. του μογερός) αυτός που γίνεται με κόπο, κουραστικός, κοπιαστικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. Κατά την επικρατέστερη άποψη, πρόκειται για εκφραστικό επίθ. που έχει προέλθει με συμφυρμό τών επιθ. μογερός και στυγερός. Παρλλ. προς τον τ. σμυγερός απαντά στον Ησύχ. και ο τ. σμογερόν.].
