συγκλητικός: Difference between revisions
Χρηστὸς πονηροῖς οὐ τιτρώσκεται λόγοις → Non vulneratur vir bonus verbo improbo → Ein böses Wort verwundet keinen guten Mann
(Bailly1_4) |
(39) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br />de l’assemblée ; ὁ [[συγκλητικός]] membre du sénat, sénateur.<br />'''Étymologie:''' [[σύγκλητος]]. | |btext=ή, όν :<br />de l’assemblée ; ὁ [[συγκλητικός]] membre du sénat, sénateur.<br />'''Étymologie:''' [[σύγκλητος]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-ή, -ό / [[συγκλητικός]], -ή, -όν, ΝΜΑ [[σύγκλητος]]<br /><b>1.</b> αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη ρωμαϊκή σύγκλητο (α. «συγκλητική [[τάξη]]» β. «συγκλητικοί πατέρες» — τα [[μέλη]] της ρωμαϊκής συγκλήτου)<br /><b>2.</b> <b>το αρσ. ως ουσ.</b> <i>ο [[συγκλητικός]]<br />[[μέλος]] της ρωμαϊκής συγκλήτου<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> α) «συγκλητικὸ(ν) [[δόγμα]]»<br /><b>ρωμ. δίκ.</b> [[απόφανση]] της συγκλήτου επί ερωτήματος του άρχοντος<br />β) «συγκλητική [[επαρχία]]» — [[υποδιαίρεση]] της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με επικεφαλής έναν διατελέσαντα πραίτωρα<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> ο [[σχετικός]] με τη σύγκλητο ανώτατης σχολής<br /><b>2.</b> <b>το αρσ. και θηλ. ως ουσ.</b> [[μέλος]] της συγκλήτου του πανεπιστημίου<br /><b>αρχ.</b><br /><b>φρ.</b> «συγκλητικὸν [[μέλος]]» — [[προσκλητήριο]] [[μέλος]] της συγκλήτου. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>συγκλητικῶς</i> Μ<br />[[κατά]] τον τρόπο τών συγκλητικών. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:33, 29 September 2017
English (LSJ)
ή, όν,
A of senatorial rank, Lat. senatorius, D.S.20.36, Plu.Galb.9, Luc.Alex.25, freq. in Inscrr., IG3.677, etc.; of a woman, IGRom.3.95 (Pontus); σ. οἰκίαι ib.4.1404.16 (Smyrna, iii A.D.). II σ. μέλος summoning, Ael.VH8.7.
German (Pape)
[Seite 968] ή, όν, zusammenrufend; – ὁ συγκλητικός, ein Rathsherr, Luc. Alex. 25; Plut. Aem. P. 38.
Greek (Liddell-Scott)
συγκλητικός: -ή, -όν, (σύγκλητος) ὁ ἀνήκων εἰς τὴν σύγκλητον, ὁ ὢν μέλος τῆς συγκλήτου, γερουσιαστής, Λατ. senatorius, Διόδ. 20. 36, Πλουτάρχ. Γάλβ. 9, Λουκ. Ἀλέξ. 25, καὶ συχν. ἐν Ἐπιγραφαῖς, οἷον Συλλ. Ἐπιγραφ. 423, 2782, κ. ἀλλ. ― Ἐπίρρ. -κῶς, κατὰ τρόπον τῶν συγκλητικῶν, Νικήτ. Χων. σελ. 351, 3, ἔκδ. Β.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
de l’assemblée ; ὁ συγκλητικός membre du sénat, sénateur.
Étymologie: σύγκλητος.
Greek Monolingual
-ή, -ό / συγκλητικός, -ή, -όν, ΝΜΑ σύγκλητος
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη ρωμαϊκή σύγκλητο (α. «συγκλητική τάξη» β. «συγκλητικοί πατέρες» — τα μέλη της ρωμαϊκής συγκλήτου)
2. το αρσ. ως ουσ. ο συγκλητικός
μέλος της ρωμαϊκής συγκλήτου
3. φρ. α) «συγκλητικὸ(ν) δόγμα»
ρωμ. δίκ. απόφανση της συγκλήτου επί ερωτήματος του άρχοντος
β) «συγκλητική επαρχία» — υποδιαίρεση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με επικεφαλής έναν διατελέσαντα πραίτωρα
νεοελλ.
1. ο σχετικός με τη σύγκλητο ανώτατης σχολής
2. το αρσ. και θηλ. ως ουσ. μέλος της συγκλήτου του πανεπιστημίου
αρχ.
φρ. «συγκλητικὸν μέλος» — προσκλητήριο μέλος της συγκλήτου.
επίρρ...
συγκλητικῶς Μ
κατά τον τρόπο τών συγκλητικών.
