φιλότεχνος

English (LSJ)

ον,

   A fond of art or an art, artistic, Pl.R.476a, Plu.2.41f, Ath.15.700c, etc.: τὸ φ., = φιλοτεχνία, ingenuity, Plu.Demetr. 20, etc. Adv. -ως D.S.2.8, D.H. Comp.18, J.AJ12.2.10, Plu.2.104b, Antyll. ap. Orib.6.10.23.    2 of things, artificial, curious, D.S.1.33, 17.44: Sup., Papp.648.19.

German (Pape)

[Seite 1287] kunstliebend, Plat. Rep. V, 476 a; kunstreich, künstlich. – Adv. φιλοτέχνως, Plut.

Greek (Liddell-Scott)

φῐλότεχνος: -ον, ὁ ἀγαπῶν τὴν τέχνην ἔντεχνος, Πλάτ. Πολ. 476Α, Ἀθήν. 700C, Πλούτ., κλπ.· ― τὸ φιλότεχνον = φιλοτεχνία, δεξιότης περὶ τὴν τέχνην, ὁ αὐτ. ἐν Δημητρ. 29, κλπ. ― Ἐπίρρ. -ως, Κτησ. παρὰ Διοδ. 2. 8, κλπ. 2) ἐπὶ πραγμάτων, τεχνικός, ἐντέχνως κατεσκευασμένος, περίεργος, Διόδ. 1. 33., 17. 44.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui aime ou cultive les arts, industrieux ; τὸ φιλότεχνον le goût ou l’habileté.
Étymologie: φίλος, τέχνη.

Greek Monolingual

-η, -ο / φιλότεχνος, -ον, ΝΜΑ
1. αυτός που αγαπά την τέχνη και, ιδίως, τις καλές τέχνες (α. «πολλοί φιλότεχνοι επισκέφθηκαν την έκθεση ζωγραφικής» β. «οἱ κύκλοι τῶν φιλοτέχνων», Πλούτ.)
2. αυτός που κατασκευάζει ή επεξεργάζεται κάτι με επιμέλεια και δεξιοτεχνία
αρχ.
(για πράγμα) τεχνητός («ἐμηχανήσατό τι φιλότεχνον διάφραγμα», Διόδ.).
επίρρ...
φιλοτέχνως ΝΜΑ, και φιλότεχνα Ν
με φιλοτεχνία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)- + -τεχνος (< τέχνη), πρβλ. κακό-τεχνος].

Greek Monotonic

φῐλότεχνος: -ον (τέχνη), αυτός που αγαπά την τέχνη, καλλιτέχνης, σε Πλάτ.·τὸ φιλότεχνον, δεξιότητα στην τέχνη, σε Πλούτ.

Russian (Dvoretsky)

φιλότεχνος: 1) опытный в своем искусстве, искусный, умелый (φ. καὶ πρακτικός Plat.; κομψὸς καὶ φ. Plut.);
2) искусно сделанный (διάφραγμα Diod.).