Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

inchoo: Difference between revisions

From LSJ

Ubi idem et maximus et honestissimus amor est, aliquando praestat morte jungi, quam vita distrahi → Where indeed the greatest and most honourable love exists, it is much better to be joined by death, than separated by life.

Valerius Maximus, De Factis Dictisque
(3_7)
(2)
Line 8: Line 8:
{{Georges
{{Georges
|georg=inchoo (in den besten Hdschrn. [[auch]] [[incoho]]), āvī, ātum, āre, etw. [[anlegen]], [[anfangen]], beginnen, [[antreten]], [[einleiten]], [[worauf]] [[nachher]] fortgebaut, fortgearbeitet, [[was]] [[nachher]] fortgesetzt [[werden]] kann (Ggstz. perficere, peragere, ad exitum perducere, absolvere, consummare), I) tr.: A) im allg.: α) m. Acc.: a principiis [[mundum]], Cic.: [[novum]] [[delubrum]], Cic.: [[templum]] inchoatum [[pro]] magnitudine dei, [[dessen]] [[Anlage]] der Gr. [[des]] G. entspricht, Liv.: [[signum]], Cic.: hominem (v. der [[Natur]]), Cic.: [[res]], quas ([[communis]] [[intellegentia]]) in animis nostris inchoavit, [[wozu]] [[sie]] den [[Grund]] gelegt hat, Cic.: scherzh., exaedificare inchoatam ignaviam, den [[Anfang]] [[des]] Lasters [[fortbauen]], Plaut. – cum [[aut]] inchoatur [[luna]] [[aut]] impletur, Tac.: [[Favonius]] [[ver]] inchoans, Plin.: inch. vindemiam, Plin.: inch. annum, [[antreten]], Tac.: u. so [[sextum]] officii annum, Tac. – inch. sermonem, Sen. u. Quint.: pulcherrimum [[facinus]] ab alqo, Curt.: inchoata initia (belli) a Philippo, der [[Krieg]] wurde eingeleitet [[durch]] Ph., Liv.: inch. mentionem affinitatis, [[vorläufig]] zur [[Sprache]] [[bringen]] (Ggstz. rem consummare), Liv.: [[plures]] reges, im [[voraus]] [[bestimmen]], Plin.: aras nocturnas, [[auf]] n. A. zu [[opfern]] beginnen, Verg. – β) m. folg. Infin., Lucr. 3, 183. Lucan. 10, 173. Pallad. 13, 2. – γ) Partic. Perf. subst., ab inchoato ([[von]] [[Grund]] aus) exstruere domum, Colum., scholam, Inscr. – B) insbes.: 1) [[durch]] eine [[Darstellung]] etw. zu [[begründen]] [[suchen]], etw. zu [[beschreiben]]-, darzustellen-, zu [[schildern]] [[versuchen]], etw. [[einleiten]], philosophiam (das [[Studium]] der Ph.) multis locis, Cic.: [[res]] attingere versibus his [[atque]] inchoare, Cic.: [[quod]] [[mihi]] inchoasti de oratoribus, Cic.: [[quod]] [[hic]] [[liber]] inchoat, Quint. – 2) im Senate den [[Antrag]] [[stellen]], es zur [[Sprache]] [[bringen]], inchoante Caesare de etc., Tac.: inchoantibus primoribus, Tac. – 3) beginnen, prägn. = zu [[reden]] [[anfangen]], [[rursus]] inchoat [[Ismene]], Stat. Theb. 8, 623. – 4) Partic. Perf. inchoātus, a, um, prägn. [[nur]] angefangen = unvollendet, [[unvollkommen]], [[mangelhaft]] (Ggstz. [[perfectus]]), [[cognitio]], [[officium]], Cic.: inauditiunculae rudes inchoataeque, Gell.: verba inchoata et incondita, Gell. – neutr. Plur. subst., perfecta anteponuntur inchoatis, Cic. – II) intr. beginnen, [[anfangen]], den [[Anfang]] [[nehmen]], inchoante mense, Pallad.: ut [[munus]] inchoet ab etc., [[Sidon]]. – / Über die Formen [[inchoo]] u. [[incoho]] s. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 344.
|georg=inchoo (in den besten Hdschrn. [[auch]] [[incoho]]), āvī, ātum, āre, etw. [[anlegen]], [[anfangen]], beginnen, [[antreten]], [[einleiten]], [[worauf]] [[nachher]] fortgebaut, fortgearbeitet, [[was]] [[nachher]] fortgesetzt [[werden]] kann (Ggstz. perficere, peragere, ad exitum perducere, absolvere, consummare), I) tr.: A) im allg.: α) m. Acc.: a principiis [[mundum]], Cic.: [[novum]] [[delubrum]], Cic.: [[templum]] inchoatum [[pro]] magnitudine dei, [[dessen]] [[Anlage]] der Gr. [[des]] G. entspricht, Liv.: [[signum]], Cic.: hominem (v. der [[Natur]]), Cic.: [[res]], quas ([[communis]] [[intellegentia]]) in animis nostris inchoavit, [[wozu]] [[sie]] den [[Grund]] gelegt hat, Cic.: scherzh., exaedificare inchoatam ignaviam, den [[Anfang]] [[des]] Lasters [[fortbauen]], Plaut. – cum [[aut]] inchoatur [[luna]] [[aut]] impletur, Tac.: [[Favonius]] [[ver]] inchoans, Plin.: inch. vindemiam, Plin.: inch. annum, [[antreten]], Tac.: u. so [[sextum]] officii annum, Tac. – inch. sermonem, Sen. u. Quint.: pulcherrimum [[facinus]] ab alqo, Curt.: inchoata initia (belli) a Philippo, der [[Krieg]] wurde eingeleitet [[durch]] Ph., Liv.: inch. mentionem affinitatis, [[vorläufig]] zur [[Sprache]] [[bringen]] (Ggstz. rem consummare), Liv.: [[plures]] reges, im [[voraus]] [[bestimmen]], Plin.: aras nocturnas, [[auf]] n. A. zu [[opfern]] beginnen, Verg. – β) m. folg. Infin., Lucr. 3, 183. Lucan. 10, 173. Pallad. 13, 2. – γ) Partic. Perf. subst., ab inchoato ([[von]] [[Grund]] aus) exstruere domum, Colum., scholam, Inscr. – B) insbes.: 1) [[durch]] eine [[Darstellung]] etw. zu [[begründen]] [[suchen]], etw. zu [[beschreiben]]-, darzustellen-, zu [[schildern]] [[versuchen]], etw. [[einleiten]], philosophiam (das [[Studium]] der Ph.) multis locis, Cic.: [[res]] attingere versibus his [[atque]] inchoare, Cic.: [[quod]] [[mihi]] inchoasti de oratoribus, Cic.: [[quod]] [[hic]] [[liber]] inchoat, Quint. – 2) im Senate den [[Antrag]] [[stellen]], es zur [[Sprache]] [[bringen]], inchoante Caesare de etc., Tac.: inchoantibus primoribus, Tac. – 3) beginnen, prägn. = zu [[reden]] [[anfangen]], [[rursus]] inchoat [[Ismene]], Stat. Theb. 8, 623. – 4) Partic. Perf. inchoātus, a, um, prägn. [[nur]] angefangen = unvollendet, [[unvollkommen]], [[mangelhaft]] (Ggstz. [[perfectus]]), [[cognitio]], [[officium]], Cic.: inauditiunculae rudes inchoataeque, Gell.: verba inchoata et incondita, Gell. – neutr. Plur. subst., perfecta anteponuntur inchoatis, Cic. – II) intr. beginnen, [[anfangen]], den [[Anfang]] [[nehmen]], inchoante mense, Pallad.: ut [[munus]] inchoet ab etc., [[Sidon]]. – / Über die Formen [[inchoo]] u. [[incoho]] s. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 344.
}}
{{LaEn
|lnetxt=inchoo inchoare, inchoavi, inchoatus V :: begin/start (work); set going, establish; draft/sketch/outline; enter upon
}}
}}

Revision as of 18:20, 27 February 2019

Latin > English (Lewis & Short)

inchŏo: v. incoho.

Latin > French (Gaffiot 2016)

inchŏō,¹⁰ āvī, ātum, āre, tr.,
1 commencer, se mettre à faire une chose, entreprendre [aussi bien matériellt qu’intellectt] : Cic. Domo 132 ; Fin. 4, 34 ; Off. 3, 9 ; 3, 33 ; Arch. 28 || quod mihi inchoavisti de oratoribus Cic. Br. 20, l’exposé que tu as commencé pour moi sur les orateurs ; referamus nos ad eum quem volumus inchoandum Cic. Or. 33, remettons-nous à entreprendre le portrait de notre orateur idéal || [avec inf.] Luc. 10, 174 || part. inchoatus = commencé, imparfait, inachevé, ébauché : Cic. de Or. 1, 5 ; Off. 1, 153 ; Nat. 1, 56 ; Top. 69
2 abst] commencer à parler : Stat. Th. 8, 623. les mss donnent aussi la forme incoho.

Latin > German (Georges)

inchoo (in den besten Hdschrn. auch incoho), āvī, ātum, āre, etw. anlegen, anfangen, beginnen, antreten, einleiten, worauf nachher fortgebaut, fortgearbeitet, was nachher fortgesetzt werden kann (Ggstz. perficere, peragere, ad exitum perducere, absolvere, consummare), I) tr.: A) im allg.: α) m. Acc.: a principiis mundum, Cic.: novum delubrum, Cic.: templum inchoatum pro magnitudine dei, dessen Anlage der Gr. des G. entspricht, Liv.: signum, Cic.: hominem (v. der Natur), Cic.: res, quas (communis intellegentia) in animis nostris inchoavit, wozu sie den Grund gelegt hat, Cic.: scherzh., exaedificare inchoatam ignaviam, den Anfang des Lasters fortbauen, Plaut. – cum aut inchoatur luna aut impletur, Tac.: Favonius ver inchoans, Plin.: inch. vindemiam, Plin.: inch. annum, antreten, Tac.: u. so sextum officii annum, Tac. – inch. sermonem, Sen. u. Quint.: pulcherrimum facinus ab alqo, Curt.: inchoata initia (belli) a Philippo, der Krieg wurde eingeleitet durch Ph., Liv.: inch. mentionem affinitatis, vorläufig zur Sprache bringen (Ggstz. rem consummare), Liv.: plures reges, im voraus bestimmen, Plin.: aras nocturnas, auf n. A. zu opfern beginnen, Verg. – β) m. folg. Infin., Lucr. 3, 183. Lucan. 10, 173. Pallad. 13, 2. – γ) Partic. Perf. subst., ab inchoato (von Grund aus) exstruere domum, Colum., scholam, Inscr. – B) insbes.: 1) durch eine Darstellung etw. zu begründen suchen, etw. zu beschreiben-, darzustellen-, zu schildern versuchen, etw. einleiten, philosophiam (das Studium der Ph.) multis locis, Cic.: res attingere versibus his atque inchoare, Cic.: quod mihi inchoasti de oratoribus, Cic.: quod hic liber inchoat, Quint. – 2) im Senate den Antrag stellen, es zur Sprache bringen, inchoante Caesare de etc., Tac.: inchoantibus primoribus, Tac. – 3) beginnen, prägn. = zu reden anfangen, rursus inchoat Ismene, Stat. Theb. 8, 623. – 4) Partic. Perf. inchoātus, a, um, prägn. nur angefangen = unvollendet, unvollkommen, mangelhaft (Ggstz. perfectus), cognitio, officium, Cic.: inauditiunculae rudes inchoataeque, Gell.: verba inchoata et incondita, Gell. – neutr. Plur. subst., perfecta anteponuntur inchoatis, Cic. – II) intr. beginnen, anfangen, den Anfang nehmen, inchoante mense, Pallad.: ut munus inchoet ab etc., Sidon. – / Über die Formen inchoo u. incoho s. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 344.

Latin > English

inchoo inchoare, inchoavi, inchoatus V :: begin/start (work); set going, establish; draft/sketch/outline; enter upon