delubrum

Latin > English

delubrum delubri N N :: shrine; temple; sanctuary (L+S)

Latin > English (Lewis & Short)

dēlūbrum: i, n. de-luo, the place of expiation,
I a temple, shrine, sanctuary (class., esp. freq. in poets and in elevated prose; usually in the plur.; for syn. cf.: templum, aedes, fanum, cella, sacellum, sacrarium).
   (a)    Plur.: CONSTRVCTA A PATRIBVS DELVBRA IN VRBIBVS HABENTO, etc., Cic. Leg. 2, 8: est mihi tecum pro aris et focis certamen et pro deorum templis atque delubris, id. N. D. 3, 40; cf. coupled with fana, id. Rab. perd. 10 fin.: ante deum delubra, Lucr. 2, 352; 5, 309; 1165; Verg. G. 3, 23; id. A. 2, 225; 248; Hor. Od. 3, 5, 19; id. S. 1, 6, 35 et saep.; Cic. Div. in Caecil. 1 fin.: id. Verr. 1, 5, 14; id. Arch. 11, 27; id. Rep. 1, 26; Sall. C. 11, 6; Plin. Pan. 3 fin.: idolorum, Vulg. Isa. 65, 4 al.—
   (b)    Sing.: noctu audita ex delubro vox est, etc., Liv. 29, 18: so coupled with templa, id. 30, 20: Smyrnaei delubrum ejus (sc. Homeri) in oppido dedicaverunt, Cic. Arch. 8 fin.; so Quirini, id. Rep. 2, 10 fin.: ex alto delubri culmine, Verg. A. 2, 410: Martis, Suet. Vit. 8.

Latin > French (Gaffiot 2016)

dēlūbrum,¹⁰ ī, n. (de, luo), lieu de purification : Isid. Orig. 15, 4 || temple, sanctuaire : Cic. Arch. 19 ; Nat. 3, 94.

Latin > German (Georges)

dēlūbrum, ī, n. (de u. luo), der Tempel, das Heiligtum, als Sühn- u. Reinigungsort, Iunonis Laciniae, Liv.: noctu ex delubro audita vox, Liv.: delubrum eius (Homeri) in oppido dedicare, Liv.: nec templum apud eos visitur aut delubrum, Amm.: nullus angulus fuit, ubi delubrum aut fanum aut templum non sit, M. Caes. bei Fronto: Plur. = heilige Hallen, delubra caelitum, Acc. fr.: ambitiosi templi delubra, Amm.: deorum templa ac delubra, Cic.: Musarum delubra, Cic. – übtr., (iudicia) delubra sunt aequitatis, Amm. 30, 4, 13.

Latin > Chinese

delubrum, i. n. :: 廟