προσωδία: Difference between revisions

From LSJ

Ξένοις ἐπαρκῶν τῶν ἴσων τεύξῃ ποτέ → Bene de extero quid meritus exspectes idem → Hilf Fremden und dereinst wird Gleiches dir geschehn

Menander, Monostichoi, 391
m (Text replacement - "ταῑς " to "ταῖς ")
m (Text replacement - "οῡν" to "οῦν ")
Line 1: Line 1:
{{grml
{{grml
|mltxt=η / [[προσῳδία]] Ν ΜΑ [[προσῳδός]]<br />[[άσμα]] που τραγουδιόταν με τη [[συνοδεία]] μουσικού οργάνου<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> ο [[τονισμός]] της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ο [[οποίος]] είχε μουσικό μελωδικό χαρακτήρα και διακρινόταν σε μουσικό και [[δυναμικό]]<br /><b>2.</b> η [[ποσότητα]] τών συλλαβών στην αρχαία ελληνική [[γλώσσα]], δηλ. η [[διάκριση]] τών [[μακρών]] από τις βραχείες, η οποία αποτελεί τη [[βάση]] τών αρχαίων ελληνικών μέτρων<br /><b>3.</b> <b>γλωσσ.</b> το [[σύνολο]] τών φαινομένων τα οποία, ενώ δεν εντάσσονται στη [[διπλή]] [[άρθρωση]] της γλώσσας, συνοδεύουν εν τούτοις τον προφορικό λόγο ως αχώριστα στοιχεία του<br /><b>4.</b> <b>μουσ.</b> οι κανόνες δυναμικής και εκφραστικής εκφοράς μεμονωμένων φθόγγων και οι κανόνες άρθρωσης που διέπουν τη [[σύνδεση]] τους<br />| <b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[προσφώνηση]], [[προσαγόρευση]]<br /><b>2.</b> [[ποικιλία]] του τόνου της φωνής («ἐν πάσῃ βιαίῳ ἐργασίᾳ [[πρεπόντως]] ἄν μιμήσαντο φθόγγους τε και προσῳδίας», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>3.</b> το [[σημείο]] του τόνου («τὸ δασύνειν ἤ ψιλοῡν ἤ ταῖς προσῳδίαις [[ἑτέρως]] τῆς συνηθείας ἐκφέρειν» Φιλόδ.)<br /><b>4.</b> <b>γεν.</b> ο [[τόνος]], τα πνεύματα κ.ά. [[σημεία]] προφοράς («ὅτι προσῳδίαι [[κυρίως]] [[ἑπτά]] εἰσιν, [[ἤγουν]] ἡ ὀξεῑα, ἡ βαρεῑα, [[περισπωμένη]] [οἱ τόνοι], δασεῑα, ψιλὴ [τὰ πνεύματα], μακρά, βραχεῑα [οἱ χρόνοι]<br />ἡ γὰρ [[ἀπόστροφος]] καὶ τὸ ὑφὲν καὶ ἡ ὑποδιαστολὴ οὐκ εἰσὶ [[κυρίως]] προσῳδίαι», Χοιροβ. Σχολ. Διον. Θρ.)<br /><b>5.</b> γραπτά [[σημεία]] που τίθενται στις διάφορες λέξεις για [[δήλωση]] της διαφοράς στην [[προφορά]] τους<br /><b>6.</b> <b>φρ.</b> «Περί καθολικής προσῳδίας» — [[τίτλος]] έργου του Ηρωδιανού Γραμματικού.
|mltxt=η / [[προσῳδία]] Ν ΜΑ [[προσῳδός]]<br />[[άσμα]] που τραγουδιόταν με τη [[συνοδεία]] μουσικού οργάνου<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> ο [[τονισμός]] της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ο [[οποίος]] είχε μουσικό μελωδικό χαρακτήρα και διακρινόταν σε μουσικό και [[δυναμικό]]<br /><b>2.</b> η [[ποσότητα]] τών συλλαβών στην αρχαία ελληνική [[γλώσσα]], δηλ. η [[διάκριση]] τών [[μακρών]] από τις βραχείες, η οποία αποτελεί τη [[βάση]] τών αρχαίων ελληνικών μέτρων<br /><b>3.</b> <b>γλωσσ.</b> το [[σύνολο]] τών φαινομένων τα οποία, ενώ δεν εντάσσονται στη [[διπλή]] [[άρθρωση]] της γλώσσας, συνοδεύουν εν τούτοις τον προφορικό λόγο ως αχώριστα στοιχεία του<br /><b>4.</b> <b>μουσ.</b> οι κανόνες δυναμικής και εκφραστικής εκφοράς μεμονωμένων φθόγγων και οι κανόνες άρθρωσης που διέπουν τη [[σύνδεση]] τους<br />| <b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[προσφώνηση]], [[προσαγόρευση]]<br /><b>2.</b> [[ποικιλία]] του τόνου της φωνής («ἐν πάσῃ βιαίῳ ἐργασίᾳ [[πρεπόντως]] ἄν μιμήσαντο φθόγγους τε και προσῳδίας», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>3.</b> το [[σημείο]] του τόνου («τὸ δασύνειν ἤ ψιλοῦν
ἤ ταῖς προσῳδίαις [[ἑτέρως]] τῆς συνηθείας ἐκφέρειν» Φιλόδ.)<br /><b>4.</b> <b>γεν.</b> ο [[τόνος]], τα πνεύματα κ.ά. [[σημεία]] προφοράς («ὅτι προσῳδίαι [[κυρίως]] [[ἑπτά]] εἰσιν, [[ἤγουν]] ἡ ὀξεῑα, ἡ βαρεῑα, [[περισπωμένη]] [οἱ τόνοι], δασεῑα, ψιλὴ [τὰ πνεύματα], μακρά, βραχεῑα [οἱ χρόνοι]<br />ἡ γὰρ [[ἀπόστροφος]] καὶ τὸ ὑφὲν καὶ ἡ ὑποδιαστολὴ οὐκ εἰσὶ [[κυρίως]] προσῳδίαι», Χοιροβ. Σχολ. Διον. Θρ.)<br /><b>5.</b> γραπτά [[σημεία]] που τίθενται στις διάφορες λέξεις για [[δήλωση]] της διαφοράς στην [[προφορά]] τους<br /><b>6.</b> <b>φρ.</b> «Περί καθολικής προσῳδίας» — [[τίτλος]] έργου του Ηρωδιανού Γραμματικού.
}}
}}

Revision as of 14:25, 27 March 2021

Greek Monolingual

η / προσῳδία Ν ΜΑ προσῳδός
άσμα που τραγουδιόταν με τη συνοδεία μουσικού οργάνου
νεοελλ.
1. ο τονισμός της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ο οποίος είχε μουσικό μελωδικό χαρακτήρα και διακρινόταν σε μουσικό και δυναμικό
2. η ποσότητα τών συλλαβών στην αρχαία ελληνική γλώσσα, δηλ. η διάκριση τών μακρών από τις βραχείες, η οποία αποτελεί τη βάση τών αρχαίων ελληνικών μέτρων
3. γλωσσ. το σύνολο τών φαινομένων τα οποία, ενώ δεν εντάσσονται στη διπλή άρθρωση της γλώσσας, συνοδεύουν εν τούτοις τον προφορικό λόγο ως αχώριστα στοιχεία του
4. μουσ. οι κανόνες δυναμικής και εκφραστικής εκφοράς μεμονωμένων φθόγγων και οι κανόνες άρθρωσης που διέπουν τη σύνδεση τους