νηκουστέω: Difference between revisions
Ἰσχυρότερον δέ γ' οὐδέν ἐστι τοῦ λόγου → Oratione nulla vis superior → Nichts ist gewiss gewaltiger als die Vernunft | Nichts ist gewiss gewalt'ger als der Rede Kraft
m (Text replacement - " <span class="bld">" to "<span class="bld">") |
m (Text replacement - "μετὰ" to "μετὰ") |
||
| Line 11: | Line 11: | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''νηκουστέω''': (νη-, [[ἀκούω]]) δὲν [[ἀκούω]], δὲν [[προσέχω]], [[παρακούω]], | |lstext='''νηκουστέω''': (νη-, [[ἀκούω]]) δὲν [[ἀκούω]], δὲν [[προσέχω]], [[παρακούω]], μετὰ γενικ., οὐδ’ [[Ἐνοσίχθων]] νηκούστησε θεᾶς Ἰλ. Υ. 14. | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
Revision as of 12:00, 20 April 2021
English (LSJ)
(νη-, ἀκούω) A give no heed to, disobey, c. gen., οὐδ' Ἐνοσίχθων νηκούστησε θεᾶς Il.20.14.
Greek (Liddell-Scott)
νηκουστέω: (νη-, ἀκούω) δὲν ἀκούω, δὲν προσέχω, παρακούω, μετὰ γενικ., οὐδ’ Ἐνοσίχθων νηκούστησε θεᾶς Ἰλ. Υ. 14.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
ao. 3ᵉ sg. poét. νηκούστησε;
ne pas écouter, désobéir à, gén..
Étymologie: νήκουστος.
English (Autenrieth)
(ἀκούω), aor. νηκούστησα: fail to hearken, disobey, w. gen., Il. 20.14†.
Greek Monotonic
νηκουστέω: (νη-, ἀκούω, ἀκουστός), δεν ακούω, δεν δίνω προσοχή, δείχνω ανυπακοή σε κάποιον, παρακούω· με γεν., σε Ομήρ. Ιλ.
Russian (Dvoretsky)
νηκουστέω: не слушать(ся): οὐ νηκουστῆσαί τινος Hom. внять чьей-л. просьбе.
Middle Liddell
νη-κουστέω, [νη-, ἀκούω
not to hear, to give no heed to, disobey one, c. gen., Il.
