νηκουστέω

English (LSJ)

(νη-, ἀκούω) give no heed to, disobey, c. gen., οὐδ' Ἐνοσίχθων νηκούστησε θεᾶς Il.20.14.

French (Bailly abrégé)

νηκουστῶ :
ao. 3ᵉ sg. poét. νηκούστησε;
ne pas écouter, désobéir à, gén..
Étymologie: νήκουστος.

German (Pape)

(νη-, ἀκούω), nicht hören, ungehorsam sein, νηκούστησε θεᾶς, Il. 20.14.

Russian (Dvoretsky)

νηκουστέω: не слушать(ся): οὐ νηκουστῆσαί τινος Hom. внять чьей-л. просьбе.

Greek (Liddell-Scott)

νηκουστέω: (νη-, ἀκούω) δὲν ἀκούω, δὲν προσέχω, παρακούω, μετὰ γενικ., οὐδ’ Ἐνοσίχθων νηκούστησε θεᾶς Ἰλ. Υ. 14.

English (Autenrieth)

(ἀκούω), aor. νηκούστησα: fail to hearken, disobey, w. gen., Il. 20.14†.

Greek Monotonic

νηκουστέω: (νη-, ἀκούω, ἀκουστός), δεν ακούω, δεν δίνω προσοχή, δείχνω ανυπακοή σε κάποιον, παρακούω· με γεν., σε Ομήρ. Ιλ.

Middle Liddell

νη-κουστέω, [νη-, ἀκούω
not to hear, to give no heed to, disobey one, c. gen., Il.