τᾶν

English (LSJ)

indecl., only Att. and in phrase ὦ τᾶν, as a form of address, A sir, my good friend, S.OT1145, Ph.1387, E.Ba.802, Pl.Ap.25c, Ep. 319e, D.1.26: freq. in Com. (not in Ar.), Pl.Com. 17 D., Men.Sam. 202, Com.Adesp.21.11 D.: with a pr. n., ὦ τ. Φαίδιμε ib.22.66 D.; used in addressing several persons, τί δρῶμεν, ὦ τᾶν; S.Ichn.98; ἆρά γε, ὦ τᾶν, ἐθελήσετε; Cratin.360, cf. Nicopho 29. (A.D.Adv. 159.11 says ωταν has a long final syllable and two accents: after criticizing earlier theories he derives it from ὦ Ετᾶν, in which Ετᾶν is a form of ἔτης, comparing μεγιστᾶν, ξυνᾶν: accented ὦ τᾶν in S.Ichn. l.c.)

Greek (Liddell-Scott)

τᾶν: κατ’ Ἀττ. κρᾶσιν ἀντί τοι ἄν· ἀλλὰ τἀν, ἀντὶ τὰ ἐν.

French (Bailly abrégé)

béot. c. τῶν, gén. pl. fém. de l’art. ὁ, ἡ, τό;
c. τάν.

Greek Monotonic

τᾶν: ή τάν, άκλιτο, μόνο στη φράση, ὦ τᾶν ή ὦ τάν (ως προσφώνηση), ω κύριε!, ω καλέ μου φίλε!, ω αγαπητέ!, σε Σοφ., Ευρ., Πλάτ. κ.λπ.· χρησιμοποιείται και ως προσφώνηση πολλών πρόσωπων, ὦ τᾶν, ἀπαλλαχθῆτον, σε Αριστοφ. (αμφίβ. προέλ.).

Russian (Dvoretsky)

τᾶν:
I беот. (= τῶν) gen. pl. к ἡ.
II = τάν.

Middle Liddell

only in phrase, ὦ τᾶν or ὦ τάν
sir, my good friend, Soph., Eur., Plat., etc.; used in addressing several persons, ὦ τᾶν, ἀπαλλαχθῆτον Ar. [Origin uncertain.]

Frisk Etymology German

τᾶν: (τάν)
{tãn}
Meaning: nur in ὦ τᾶν (ὦ τάν) umgangssprachliche Anrede (att.).
Etymology: Kann durch innere Kürzung von τάλαν entstanden sein (Kretschmer Glotta 1, 58). Bedenken bei Björck Alpha impurum 275ff., wo auch ausführlich über die Bed. (mit Belegstellen).
Page 2,851