ὀξυόστρακος: Difference between revisions
From LSJ
Εὐχῆς δικαίας οὐκ ἀνήκοος θεός → Numquam deus surdescit ad iustas preces → Der angemessnen Bitte öffnet Gott sein Ohr
(6_17) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (11 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=oksyostrakos | |Transliteration C=oksyostrakos | ||
|Beta Code=o)cuo/strakos | |Beta Code=o)cuo/strakos | ||
|Definition= | |Definition=ὀξυόστρακον, [[with a sharp shell]], Luc.''Lex.''13. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0353.png Seite 353]] mit spitzer, scharfer Schale, Luc. Lexiph. 13. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0353.png Seite 353]] mit spitzer, scharfer Schale, Luc. Lexiph. 13. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br />[[aux écailles pointues]], [[tranchantes]].<br />'''Étymologie:''' [[ὀξύς]], [[ὄστρακον]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ὀξῠόστρᾰκος:''' [[сделанный из острой раковины или с острыми как у раковины краями]] ([[ποτήριον]] Luc.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ὀξυόστρᾰκος''': -ον, ὁ ἔχων ὀξὺ [[ὄστρακον]], Λουκ. Λεξιφ. 13. | |lstext='''ὀξυόστρᾰκος''': -ον, ὁ ἔχων ὀξὺ [[ὄστρακον]], Λουκ. Λεξιφ. 13. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ὀξυόστρακος]], -ον (Α)<br />αυτός που έχει οξύ όστρακο, αιχμηρή [[επιφάνεια]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>οξυ</i>- <span style="color: red;">+</span> [[ὄστρακον]]. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 12:13, 25 August 2023
English (LSJ)
ὀξυόστρακον, with a sharp shell, Luc.Lex.13.
German (Pape)
[Seite 353] mit spitzer, scharfer Schale, Luc. Lexiph. 13.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
aux écailles pointues, tranchantes.
Étymologie: ὀξύς, ὄστρακον.
Russian (Dvoretsky)
ὀξῠόστρᾰκος: сделанный из острой раковины или с острыми как у раковины краями (ποτήριον Luc.).
Greek (Liddell-Scott)
ὀξυόστρᾰκος: -ον, ὁ ἔχων ὀξὺ ὄστρακον, Λουκ. Λεξιφ. 13.
Greek Monolingual
ὀξυόστρακος, -ον (Α)
αυτός που έχει οξύ όστρακο, αιχμηρή επιφάνεια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ- + ὄστρακον.
