θανατώδης: Difference between revisions
From LSJ
ὁ νόμος βούλεται μὲν εὑεργετεῖν βίον ἀνθρώπων (Democritus) → Law is meant to benefit human life
m (LSJ1 replacement) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=thanatodis | |Transliteration C=thanatodis | ||
|Beta Code=qanatw/dhs | |Beta Code=qanatw/dhs | ||
|Definition= | |Definition=θανατῶδες,<br><span class="bld">A</span> [[indicating death]], σημεῖον Hp.''Prog.''2.<br><span class="bld">II</span> [[deadly]], [[fatal]], αὐχμοί Id.''Aph.''3.15; [[ἦρ]] ib.9; σπασμοί Ael.''NA''7.5. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Latest revision as of 06:29, 26 August 2023
English (LSJ)
θανατῶδες,
A indicating death, σημεῖον Hp.Prog.2.
II deadly, fatal, αὐχμοί Id.Aph.3.15; ἦρ ib.9; σπασμοί Ael.NA7.5.
German (Pape)
[Seite 1186] ες, tödtlich, den Tod anzeigend; Hippocr.; Ael. H. A. 7, 5.
French (Bailly abrégé)
ης, ες:
mortel.
Étymologie: θάνατος, -ωδης.
Russian (Dvoretsky)
θανατώδης: несущий смерть, губительный (τινι Arst.).
Greek (Liddell-Scott)
θᾰνᾰτώδης: -ες, (εἶδος) ὅμοιος θανάτῳ, προμηνύων θάνατον, Ἱππ. Προγν. 37. II. θανάσιμος, θανατηφόρος, ἦρ ὁ αὐτ. Ἀφ. 1247· σπασμοὶ Αἰλ. π. Ζ. 7. 5.
Greek Monolingual
θανατώδης, -ῶδες (AM) θάνατος
1. αυτός που προμηνύει τον θάνατο
2. αυτός που προκαλεί θάνατο, ο θανατηφόρος.
