δύσελπις: Difference between revisions

From LSJ

αἱ δὲ χολωσάμεναι πηρὸν θέσαν → but they in their wrath maimed him, but they in their wrath made him helpless, but they in their wrath made him blind

Source
mNo edit summary
mNo edit summary
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=dyselpis
|Transliteration C=dyselpis
|Beta Code=du/selpis
|Beta Code=du/selpis
|Definition=ι, gen. -ιδος,<br><span class="bld">A</span> [[hardly hoping]], [[despondent]], A.''Ch.''412 (lyr.), Hp.''Nat.Mul.''41 (prob.), X.''HG''5.4.31, Arist.''Rh.'' 1390a4; δ. τι [[ἐρεῖν]] Luc.''Herm.''69.<br><span class="bld">II</span> Pass., [[hardly hoped for]], νίκη Onos.38.2.
|Definition=ι, gen. δυσέλπιδος,<br><span class="bld">A</span> [[hardly hoping]], [[despondent]], A.''Ch.''412 (lyr.), Hp.''Nat.Mul.''41 (prob.), X.''HG''5.4.31, Arist.''Rh.'' 1390a4; δ. τι [[ἐρεῖν]] Luc.''Herm.''69.<br><span class="bld">II</span> Pass., [[hardly hoped for]], νίκη Onos.38.2.
}}
}}
{{DGE
{{DGE
Line 14: Line 14:
}}
}}
{{bailly
{{bailly
|btext=ις, ι ; <i>gén.</i> ιδος<br />[[qui espère difficilement]], [[qui désespère]].<br />'''Étymologie:''' [[δυσ-]], [[ἐλπίς]].
|btext=ις, ι ; <i>gén.</i> δυσέλπιδος<br />[[qui espère difficilement]], [[qui désespère]].<br />'''Étymologie:''' [[δυσ-]], [[ἐλπίς]].
}}
}}
{{pape
{{pape
Line 20: Line 20:
}}
}}
{{elru
{{elru
|elrutext='''δύσελπις:''' ι, gen. -ιδος adj. [[потерявший надежду]], [[отчаявшийся]] Aesch., Xen., Arst., Plut.
|elrutext='''δύσελπις:''' ι, gen. δυσέλπιδος adj. [[потерявший надежду]], [[отчаявшийся]] Aesch., Xen., Arst., Plut.
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''δύσελπις''': -ιδος, ὁ, ἡ, ὁ [[μόλις]] ἐλπίζων, ἄπελπις, Αἰσχύλ. Χο. 412, Ξεν. Ἑλλ. 5. 4, 31, Ἀριστ. Ρητ. 2. 13, 11 κ. ἀλλ.
|lstext='''δύσελπις''': δυσέλπιδος, ὁ, ἡ, ὁ [[μόλις]] ἐλπίζων, ἄπελπις, Αἰσχύλ. Χο. 412, Ξεν. Ἑλλ. 5. 4, 31, Ἀριστ. Ρητ. 2. 13, 11 κ. ἀλλ.
}}
}}
{{grml
{{grml
Line 29: Line 29:
}}
}}
{{lsm
{{lsm
|lsmtext='''δύσελπις:''' -ιδος, ὁ, ἡ, αυτός που ελπίζει λίγο, απελπισμένος, αποθαρρυμένος, [[λιπόψυχος]], σε Αισχύλ., Ξεν.
|lsmtext='''δύσελπις:''' δυσέλπιδος, ὁ, ἡ, αυτός που ελπίζει λίγο, απελπισμένος, αποθαρρυμένος, [[λιπόψυχος]], σε Αισχύλ., Ξεν.
}}
}}
{{mdlsj
{{mdlsj
|mdlsjtxt=δύσ-ελπις, ιδος<br />[[hardly]] hoping, desponding, Aesch., Xen.
|mdlsjtxt=δύσ-ελπις, ιδος<br />[[hardly]] hoping, desponding, Aesch., Xen.
}}
}}

Revision as of 14:39, 20 April 2024

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: δῠ́σελπις Medium diacritics: δύσελπις Low diacritics: δύσελπις Capitals: ΔΥΣΕΛΠΙΣ
Transliteration A: dýselpis Transliteration B: dyselpis Transliteration C: dyselpis Beta Code: du/selpis

English (LSJ)

ι, gen. δυσέλπιδος,
A hardly hoping, despondent, A.Ch.412 (lyr.), Hp.Nat.Mul.41 (prob.), X.HG5.4.31, Arist.Rh. 1390a4; δ. τι ἐρεῖν Luc.Herm.69.
II Pass., hardly hoped for, νίκη Onos.38.2.

Spanish (DGE)


• Morfología: [ac. δύσελπιν Ph.2.2]
1 que ha perdido la esperanza, desesperanzado de pers., A.Ch.412, X.HG 5.4.31, Ph.1.119, 2.2, 3, Plu.Pel.31, Charito 5.10.3, Procop.Goth.4.24.3, βίος δ. una vida sin esperanza Synes.Ep.41, c. ac. de rel. οὐ μέντοι δ. εἰμι τὸ μὴ ... εἰσφέρειν X.Vect.3.7, c. giro prep. περὶ τῶν ὅλων I.AI 3.11, δυσέλπιδες ἐπὶ τῇ τέχνῃ γεγενημένοι Procop.Aed.1.1.70, c. inf. δ. εἶναι τὴν ἑαυτοῦ ζωὴν καταλήψεσθαι Synes.Ep.79
inclinado a la desesperación, inclinado al desaliento (οἱ πρεσβύτεροι) Arist.Rh.1390a4, δύσθυμον μᾶλλον τὸ θῆλυ τοῦ ἄρρενος καὶ δύσελπι Arist.HA 608b12, de enfermos hipocondríacos y melancólicos σκυθρωποὶ ἀλόγως καὶ δυσέλπιδες Gal.8.418, δύσθυμοι καὶ δυσέλπιδες Aët.9.18
subst. τὸ δύσελπι = desesperanza, desaliento τὸ δ. ἔς τε ἀθυμίαν καὶ ἐς ἀπόγνωσιν ἐμβαλόν la desesperanza que arroja (a los hombres) al desánimo y la desesperación D.C.57.1, c. rég. τὸ δ. τῆς σωτηρίας I.AI 15.246, τὸ περὶ τῶν αὖθις δ. διακείμενον el desaliento que nos invade respecto al futuro I.AI 5.41.
2 de abstr. que acaba con toda esperanza θάνατος CEG 666.3 (Amorgos IV a.C.)
descorazonador λυπηρόν τι καὶ δύσελπι ἐρεῖν Luc.Herm.69.
3 en lo que apenas se confía νίκη Onas.38.2.

French (Bailly abrégé)

ις, ι ; gén. δυσέλπιδος
qui espère difficilement, qui désespère.
Étymologie: δυσ-, ἐλπίς.

German (Pape)

ι, ιδος, hoffenungslos, verzweifelnd; Aesch. Ch. 406; Xen. Hell. 5.4.31; seq. inf. c. ἄν Vectig. 3.7; Arist. Eth. 3.7 und öfter, wie Sp.

Russian (Dvoretsky)

δύσελπις: ι, gen. δυσέλπιδος adj. потерявший надежду, отчаявшийся Aesch., Xen., Arst., Plut.

Greek (Liddell-Scott)

δύσελπις: δυσέλπιδος, ὁ, ἡ, ὁ μόλις ἐλπίζων, ἄπελπις, Αἰσχύλ. Χο. 412, Ξεν. Ἑλλ. 5. 4, 31, Ἀριστ. Ρητ. 2. 13, 11 κ. ἀλλ.

Greek Monolingual

δύσελπις ο, η (Α)
1. αυτός που δύσκολα ελπίζει, απελπισμένος
2. αυτός που φέρνει απελπισία
3. αυτός που δεν αναμένεται πια («δύσελπις νίκη»).

Greek Monotonic

δύσελπις: δυσέλπιδος, ὁ, ἡ, αυτός που ελπίζει λίγο, απελπισμένος, αποθαρρυμένος, λιπόψυχος, σε Αισχύλ., Ξεν.

Middle Liddell

δύσ-ελπις, ιδος
hardly hoping, desponding, Aesch., Xen.