ἀμυντέον: Difference between revisions
οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινθον ἔσθ' ὁ πλοῦς → it's not for every man to make a journey to Corinth, not everyone can afford a trip to Corinth
(2) |
|||
| (10 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=amynteon | |Transliteration C=amynteon | ||
|Beta Code=a)munte/on | |Beta Code=a)munte/on | ||
|Definition=verb. Adj. of | |Definition=verb. Adj. of [[ἀμύνω]],<br><span class="bld">A</span> [[one must assist]], c. dat. pers., [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''8.6.6: also pl., ἀμυντέ' ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις [[Sophocles|S.]]''[[Antigone|Ant.]]''677.<br><span class="bld">II</span> [[one must repel]], Ar. ''Lys.''661. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=<b class="num">• Prosodia:</b> [ᾰ-]<br /><b class="num">1</b> [[hay que ayudar, defender]] c. dat. de pers. ἀμυντέ' ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις S.<i>Ant</i>.677, ἡμῖν ἔσται [[ἀμυντέον]] X.<i>Cyr</i>.8.6.6.<br /><b class="num">2</b> [[hay que hacer frente a, luchar contra]] τὸ πρᾶγμα Ar.<i>Lys</i>.661. | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἀμυντέον''': ῥημ. ἐπίθ. τοῦ [[ἀμύνω]], χρὴ ἀμύνειν, δηλ. βοηθεῖν· μετὰ δοτ. προσ., Ξεν. Κύρ. 8. 6, 6· οὕτω καὶ πληθ. ἀμυντέ’ ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις Σοφ. Ἀντ. 677. ΙΙ. χρὴ ἀπελαύνειν, ἀποκρούειν, Ἀριστοφ. Λυσ. 661. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἀμυντέον:''' ρημ. επίθ. του [[ἀμύνω]], αυτός που πρέπει να βοηθήσει, με δοτ. προσ., σε Ξεν.· ομοίως πληθ. <i>ἀμυντέα</i>, σε Σοφ. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 07:44, 13 November 2024
English (LSJ)
verb. Adj. of ἀμύνω,
A one must assist, c. dat. pers., X.Cyr.8.6.6: also pl., ἀμυντέ' ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις S.Ant.677.
II one must repel, Ar. Lys.661.
Spanish (DGE)
• Prosodia: [ᾰ-]
1 hay que ayudar, defender c. dat. de pers. ἀμυντέ' ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις S.Ant.677, ἡμῖν ἔσται ἀμυντέον X.Cyr.8.6.6.
2 hay que hacer frente a, luchar contra τὸ πρᾶγμα Ar.Lys.661.
Greek (Liddell-Scott)
ἀμυντέον: ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ἀμύνω, χρὴ ἀμύνειν, δηλ. βοηθεῖν· μετὰ δοτ. προσ., Ξεν. Κύρ. 8. 6, 6· οὕτω καὶ πληθ. ἀμυντέ’ ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις Σοφ. Ἀντ. 677. ΙΙ. χρὴ ἀπελαύνειν, ἀποκρούειν, Ἀριστοφ. Λυσ. 661.
Greek Monotonic
ἀμυντέον: ρημ. επίθ. του ἀμύνω, αυτός που πρέπει να βοηθήσει, με δοτ. προσ., σε Ξεν.· ομοίως πληθ. ἀμυντέα, σε Σοφ.
