χέω

English (LSJ)

used in the simple form mostly by Poets, but

   A v. ἐγ-, κατα-, συγ-χέω; -εει is not contr. by Ep., v. Il.6.147, 9.15, Hes.Op.421; but in Trag. and Att. always so, ἐκ-χεῖ, συγ-χεῖς, κατα-χεῖν, S.El. 1291, E.IA37 (anap.), Ar.Eq.1091 (hex.); for -εε no rule is observed, impf. χέε Il.23.220; but σύγ-χει 9.612, 13.808, χεῖσθαι Od.10.518; κατ-έχεε Ar.Nu.74, D.45.74; ἐν-έχει, ἐν-έχεις, ἐξ-έχει, Antipho 1.19, Ar.Pl.1021, A.Ag.1029 (lyr.):— -έῃ, -έο, -έου, -έω seem never to have been contracted, exc. ἐγχεῦντα Theoc.10.53:— fut. χέω (ἐκ-χεῶ acc. to Choerob. in Theod.2.168 H., but this is Hellenistic, LXX Je.6.11, al., ἐκ-χεεῖς ib.Ex.4.9, ἐκ-χεεῖib.Le.4.18,25, ἐκ-χεεῖτε ib.De.12.16,24, ἐκ-χεοῦσι ib.Le.4.12, προσ-χεεῖς ib.Ex. 29.16, al., and the Med. χεόμενος (v. infr.) points to Att. χέω), συγ- E.Fr.384, ἐπι-χεῖς Ar.Pax169 (anap.); παρα-χέων Pl.Com. 69.3; Ep. fut. χεύω Od.2.222 (χρειώ Aristarch., whence χείω Porson): aor. ἔχεα Il.18.347, Pi.I.8(7).64, etc.; Ep. ἔχευα Il.3.270, 4.269, χεῦα 14.436, Od.4.584, etc.; Ep. aor. 1 subj. χεύομεν Il.7.336 (late ἔχευσα AP14.124 (Metrod.)): pf. κέχῠκα, (ἐκ-) Men.915, APl.4.242 (Eryc.):—Med., fut. Att. χεόμενος Is.6.51: aor. ἐχεάμην Hdt.7.43, A.Pers.220 (troch.), S.OC477, Ar.V.1020 (anap.); Ep. ἐχευάμην, χευάμην, Il.5.314, 18.24, etc.; Ep. subj. χεύεται (περι-) Od.6.232 (perh. indic.):—Pass., fut. χῠθήσομαι (συγ-) D.23.62, cf. J.AJ8.8.5: later χεθήσομαι, (ἐκ-) Arr.Epict.4.10.26:—aor. 1 ἐχύθην [ῠ] Od.19.590, etc.: later ἐχέθην, not in Inscrr. or Pap., f.l. in Ph.1.455, Euc.Catoptr.Prooem. (vii p.286 H., ἐγ-, ἐκ-), etc.: also Ep. aor. χύτο [ῠ] Il.23.385, Od.7.143; ἐξ-έχῠτο 19.470; ἔχυντο, χύντο, 10.415, Il.4.526; part. χύμενος, η, ον, 19.284, Od.8.527, and Trag. in lyr., A.Ch.401, Eu.263, E.Heracl.76: pf. κέχῠμαι Il.5.141, Sapph. Supp.25.12, Pi.I.1.4, etc.: plpf. Ep. κέχῠτο Il.5.696, etc.—Ep. pres. χείω, Hes.Th.83; later Ep. pres. χεύω both in the simple Verb and compds., Nic.Al.381, Lyr.Alex.Adesp.35.19 (fort. Mesom.), Nonn. D.18.344, Opp.C.2.127:—Med., χεύομαι A.R.2.926: in later Prose pres. χύνω (q.v.); χῦσαι is f.l. for λῦσαι in codd. dett. of Tryph. 205.—Rare in Prose, exc. in compds. and in Med.    0-0Radic. sense, pour:    I prop. of liquids, pour out, let flow, κρήνη κατ' αἰγίλιπος πέτρης χέει ὕδωρ Il.9.15; βασιλεῦσιν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν 3.270, cf. Od.1.146, etc.; οἶνον χαμάδις χέε Il.23.220; κατὰ στόματος νέκταρ Theoc.7.82: χέει ὕδωρ, of Zeus, i.e. makes it rain, Il.16.385; ὅταν βορέας χιόνα . . χέῃ E.Cyc.328: abs., χέει it snows, Il.12.281 (νειφέμεν is in l. 280): freq. of drink-offerings, χέουσα χοάς A.Ch.87:—Med., χοὴν χεῖσθαι νεκύεσσι Od.10.518; χοὴν χεόμην νεκύεσσι 11.26; χοὰς χέασθαι Hdt.7.43, etc.: abs., Is.6.51,65:—Pass., κέχυται Il.12.284; κρῆναι χέονται they gush forth, E.Hipp.748 (lyr.); ποτοῦ χυθέντος ἐς γῆν S.Tr.704; χέεσθαι βουτύρῳ, γάλακτι to flow with... LXX Jb.29.6.    2 χ. δάκρυα shed tears, δάκρυα θερμὰ χέοντες Il.7.426, cf. 16.3, E.Tr.38; ἀπ' ὀφθαλμῶν Id.Cyc.405:—Med., ὅσα σώματα χεῖται Pl.Ti.83e:—Pass., of tears, flow, δάκρυα θερμὰ χέοντο Od.4.523; ἀπ' ὀφθαλμῶν χύτο δάκρυα Il.23.385; of blood, to be shed, drip, φονίας σταγόνας χυμένας ἐς πέδον A.Ch.401 (anap.), cf. Eu.263 (lyr.).    3 smelt metal, LXX Ma.3.3.    b cast, of bronze statues, SIG3g (Susa, from Didyma, vi (?) B.C.).    4 Pass., become liquid, melt, dissolve, τὰ κεχυμένα, opp. τὰ συνεστῶτα, Pl.Ti.66c; of the ground in spring, X.Oec.16.12, Thphr.CP3.4.4; κεχυμένοι ὀφθαλμοί perh. moist, languishing eyes, Heph.Astr.1.1.    II of solids, shed, scatter, φύλλα ἄνεμος χαμάδις χέει Il.6.147; κῦμα φῦκος ἔχευεν 9.7; πτερὰ ἔραζε Od. 15.527; ἐν . . ἄλφιτα χ. δοροῖσιν pour into... 2.354; [κρέα] εἰν ἐλεοῖσιν Il.9.215; κόνιν κὰκ κεφαλῆς 18.24, Od.24.317; καλάμην χθονί, of a mower or reaper, Il.19.222:—Pass., ἐν νάσῳ κέχυται σπέρμα Pi.P. 4.42; πάγου χυθέντος when the frost was on the ground, S. Ph.293; κέχυται νόσος has spread through his frame, Id.Tr.853 (lyr.).    2 throw up earth, so as to form a mound, σῆμ' ἔχεαν Il.24.799; χεύαντες δὲ τὸ σῆμα ib.801, cf. Od.1.291; τύμβον χ. Il.7.336, etc.; θανόντι χυτὴν ἐπὶ γαῖαν ἔχευαν Od.3.258, cf. Il.23.256.    3 χ. δούρατα shower spears, 5.618:—Med., βέλεα χέοντο they showered their darts, 8.159.    4 let fall, drop, κατὰ δ' ἡνία χεῦεν ἔραζε 17.619; εἴδατα ἔραζε Od.22.20; ἀπὸ κρατὸς χέε (v.l. for βάλε) δέσματα Il.22.468; κρόκου βαφὰς ἐς πέδον χέουσα A.Ag.239 (lyr.) (but καρπὸν χ., of trees, not to shed their fruit, but to let it hang down in profusion, Od.11.588):—Pass., πλόκαμος γένυν παρ' αὐτὴν κεχυμένος streaming down, falling, E.Ba.456.    5 in Pass., to be heaped up, massed together, [ἰχθύες] ἐπὶ ψαμάθοισι κέχυνται Od. 22.387, cf. 389; of dead geese, 19.539; of dung, 17.298, Il.23.775; also σωρὸν σίτου κεχυμένον Hdt.1.22.    6 Pass., of living beings, stream in a dense throng, Il.16.267, etc.; δακρυόεντες ἔχυντο Od.10.415, etc.: of sheep, Il.5.141.    7 of persons, ἀμφ' αὐτῷ χυμένη throwing herself around him, 19.284, Od.8.527:—Med., ἀμφὶ φίλον υἱὸν ἐχεύατο πήχεε Il.5.314:—Pass., of things, ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ τεχνήεντες ἔχυντο Od.8.297.    8 pf. Pass. κέχυμαι, to be wholly engaged or absorbed in, Δᾶλος, ἐν ᾇ κέχυμαι Pi.I.1.4; κεχυμένος ἐς τἀφροδίσια, Lat. effusus in Venerem, Luc.Sacr.5; πρὸς ἡδονήν Alciphr.1.6.    III of impalpable things:    1 of the voice, φωνήν, αὐδὴν χ., Od.19.521, Hes.Sc.396, cf. Th.83; ἐπὶ θρῆνον ἔχεαν Pi.I. 8(7).64; Ἑλλάδος φθόγγον χέουσα A.Th.73, cf. Supp.632 (lyr.), Fr.36 (lyr.); of wind instruments, πνεῦμα χέων ἐν αὐλοῖς Simon. 148.8, cf. APl.4.226 (Alc.):—Med., κωμῳδικὰ πολλὰ χέασθαι Ar.V. 1020 (anap.):—but in Pass., κεχυμένα ᾄσματα non-rhythmical melodies, Aristid.Quint.1.13.    b κὰκ κεφαλῆς χεῦεν πολὺ κάλλος Od.23.156; δόλον περὶ δέμνια χεῦεν 8.282.    2 of things that obscure the sight, κατ' ὀφθαλμῶν χέεν ἀχλύν shed a dark cloud over the eyes, Il.20.321; πολλὴν ἠέρα χεῦε shed a mist abroad, Od.7.15, etc. (so εὔκρατος ἀὴρ χεῖται Pl.Ax.371d); τῷ δ' ὕπνον ἀπήμονά τε λιαρόν τε χεύῃ ἐπὶ βλεφάροισιν Il.14.165, cf. Od.2.395, etc.:— Pass., ἀμφὶ δέ οἱ θάνατος χύτο was shed around him, Il.13.544; κατ' ὀφθαλμῶν κέχυτ' ἀχλύς 5.696; νύξ Hes.Th.727 (but πάλιν χύτο ἀήρ the mist dissolved or vanished, Od.7.143); οὔ κέ μοι ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισι χυθείη 19.590; ἐχεύατο πόντον ἔπι φρίξ (Med. in pass. sense) Il.7.63.    3 aor. Pass., ἐχύθη οἱ θυμός his mind overflowed with joy, A.R.3.1009.    4 Pass., to be dissipated, diffused, Plot. 1.4.10; οὐδὲν τοῦ χεῖσθαι δεηθέν Id.6.5.3; to be rarefied, opp. πιλεῖσθαι, Gal.15.28. (Cf. Skt. juhóti 'pour (sacrificial offerings)', part. hutás (= χυτός), Lat. fundo, Goth. giutan 'pour'.)

German (Pape)

[Seite 1351] ep. auch χείω, Hes. Th. 83 (χυ, praes. also eigtl. χεέω, χέFΩ, χέω, vgl. φυγεῖν, φεύγω); χεῖσθαι Od. 10, 518, sonst im praes. u. impf. act. u. med. bei Hom. immer nicht zusammengezogen; aor. ἔχεα, ἔχεαν schon Il. 24, 799, u. bei Folgdn die herrschende Form, wie aor. med. ἐχεάμην, ep. auch ἔχευα (die ursprüngliche, aus ἔχευσα entstandene Form, aus der durch Uebergang des υ ins Digamma ἔχεFΑ, ἔχεα wird), oft bei Hom. conj. χεύω, plur. χεύομεν statt χεύωμεν Il. 7, 336, und so med. ἐχεύατο 7, 63; in pass. Bdtg bei Qu. Sm. 13, 324. 536 u. öfter; aor. syncop. χύτο, χύντο, in pass. Bdtg, nebst partic. χυμένη; fut. bei Hom. χεύω (für χεύσω), Od. 2, 222, und daraus entstand die gewöhnliche Form χέω; N. T. χεῶ; fut. med. χέομαι Is. 6, 51; Sp. χεύσω, u. aor. ἔχυσα, χῦσαι, s. Lob. Phryn. 725; perf. κέχυκα, κέχυμαι, aor. pass. ἐχύθην, bei Sp. auch ἐχέθην, vgl. Lob. Phryn. 731; – gießen, ergießen, ausgießen, fließen lassen; zunächst – a) von flüssigen Dingen, gew. mit dem Nebenbegriffe der Menge; so von Zeus χέει ὕδωρ, er läßt regnen, Il. 16, 385; χιόνα, er läßt schneien; auch absolut, χέει, 12, 281; κρήνη κατ' αἰγίλιπος πέτρης χέει ὕδωρ 9, 15. 16, 4; ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν 3, 270 Od. 4, 216 u. öfter; οἶνον ἀφυσσάμενος χαμάδις χέε Il. 23, 220; δάκρυα θερμὰ χέον 7, 426. 16, 3 u. öfter; pass., πολλὰ δάκ ρυα θερμὰ χέοντο, sie wurden vergossen, strömten, Od. 4, 523 Il. 23, 385; ποταμούς, οἳ διὰ χώρας θαλερὸν πῶμα χέουσιν Aesch. Suppl. 1007; ἢ τοῖσδε κρωσσοῖς χέω τάδε Soph. O. C. 479; πατρὸς χέοντες λουτρά El. 84; ποτοῦ χυθέντος εἰς γῆν Trach. 701; ὅταν βορέας χιόνα χέῃ Eur. Cycl. 328; und so Folgde. – Im med. bes. von der Libation bei Todtenopfern, χοὴν χεόμην πᾶσιν νεκύεσσιν Od. 11, 26, wie 10, 518, allen Todten ein Trankopfer ausgießen (vgl. χοή); χοὰς χέασθαι Her. 7, 43; Aesch. Pers. 216; Soph. O. C. 478; Eur. Or. 472; so auch allein, χεόμενον καὶ ἐναγιοῦντα Is. 6, 51; so auch im act., τύμβῳ χέουσα τάσδε κηδείους χοάς Aesch. Ch. 85, vgl. 90. 107. 127. – b) von trocknen Dingen, schütten, ausschütten, hinstreuen, immer mit dem Nebenbegriffe der Fülle; φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει Il. 6, 147; Hes. O. 423; φύλλων αὖα χέουσιν ἄνεμοι Crinag. 29 (XI, 291); φῦκος Il. 9, 7; ἄλφιτα Od. 2, 354. 380; aber δένδρεα κατακρῆθεν χέε καρπόν 11, 588 ist nur »in Fülle herabhangen lassen«. – Bes. σῆμ' ἔχεαν u. χεύαντες δὲ τὸ σῆμα, Il. 24, 799. 801, ein Grabmal aus Erde, einen Grabhügel aufschütten, wie Od. 1, 291. 2, 222 u. sonst; eben so τύμβον Il. 7, 336 Od. 4, 584. 12, 14 und sonst; θανόντι χυτὴν ἐπὶ γαῖαν ἔχευαν Il. 23, 256, vgl. Od. 3, 258; κόνιν κὰκ κεφαλῆς Il. 18, 24 Od. 24, 317. – Δοῦρα, Speere ausschütten, d. i. in Menge werfen, schleudern, Il. 5, 618; u. so im med., βέλεα στονόεντα χέοντο, Il. 8, 159. 15, 590, sie schütteten ihre Pfeile aus, schossen sie in Menge ab; τόξα χέαντα βέλη Mel. 32 (XII, 19). – Καλάμην χθονὶ χαλκὸς ἔχευεν, Halme in Menge hinschütten oder zu Boden strecken, d. i. sie abmähen, Il. 19, 222. – Auch fallen lassen, ἡνία ἔραζε 17, 619, εἴδατα ἔραζε Od. 22, 70. 85; δέσματα ἀπὸ κρατός Il. 22, 468; ἐν νήσῳ κέχυται σπέρμα Pind. P. 4, 42; κρόκου βαφὰς ἐς πέδον χέουσα Aesch. Ag. 230; πλοκάμους χευαμένη das Haar wallen lassen, Rhian. 9 (VII, 173); πλόκαμος γένυν παρ' αὐτὴν κεχυμένος Eur. Bacch. 456. – Pass. aufgeschüttet werden, ἰχθύες ἐπὶ ψαμάθοισι κέχυνται Od. 22, 387; ἃς τότ' ἄρα μνηστῆρες ἐπ' ἀλλήλοισι κέχυντο ib. 389; vgl. Od. 17, 298. 19, 539 Il. 23, 775; von Menschen u. Thieren = sich in Menge daher bewegen, daherströmen, sich haufenweise versammeln, sich drängen, 5, 141. 16, 267. 19, 356; δακρυόεντες ἔχυντο, weinend strömten sie heran, 10, 415. – c) übh. ergießen, in Menge, reichlich ausgießen, hervorbringen, verbreiten; φωνήν, αὐδήν, die Stimme ergießen, in Fülle ertönen lassen, Od. 19, 521; Hes. Sc. 296, vgl. Th. 83; ἐπὶ θρῆνον ἔχεαν Pind. I. 7, 58; μαντώδεα φωνήν Christod. ecphr. 37; πόλιν Ἑλλάδος φθόγγον χέουσαν Aesch. Spt. 73; κλύοιτ' εὐκταῖα γένει χεούσας Suppl. 626; auch in Prosa, ἁ πολλὰ καὶ κε χυμένα φωνὰ μεγάλα Tim. Locr. 101 b; von Blasinstrumenten, σύριγγι χέων μέλος Alc. Mess. 12 (Plan. 226); ἡδὺ πνεῦμα ἐν αὐλοῖς Simonds 76 (IX, 700). – Aehnlich κὰδ δ' ἄρα οἱ κεφαλῆς χέ' ἀϋτμένα, mit stark hervorströmendem Athem anhauchen, Il. 23, 765, vgl. Od. 3, 289; ἀχλὺν κατ' ὀφθαλμῶν, Finsterniß über die Augen ergießen, verbreiten, Il. 20, 321; πολλὴν ἠέρα χεῦε Od. 7, 15; ἀμψί σψιν ll. 17, 270; ὕπνον ἐπὶ βλεφάροισιν, 395. 12, 338 u. sonst; κάλλος κὰκ κεφαλῆς, Schönheit über das Haupt ausgießen, 23, 156; δόλον ἐπὶ δέμνια, Fangstricke über das Lager ausbreiten, 8, 282. – Pass. sich ergießen, ausbreiten, erstrecken, ἀμφὶ δέ οἱ θάνατος χύτο Il. 13, 544, wie ἀμφὶ δέ μιν νὺξ κέχυται Hes. Th. 727; κατ' ὀφθαλμῶν κέχυτ' ἀχλύς Il. 5, 696; πάλιν χύτο ἀήρ, der Nebel floß zurück, zerfloß, zerstreu'te sich, Od. 7, 143; οὔ κέ μοι ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισι χυθείη 19, 590; ἀμ φὶ δεσμοὶ ἔχυντο 8, 297; ἐχύθη οἱ θυμός, sein Gemüth wurde überströmt, überschüttet von Freuden, Ap. Rh. 3, 1009; χυθεῖσα περὶ τάφῳ Ep. ad. 714 (App. 251); παγοῦ χυθέντος Soph. Phil. 293; Plat. stellt gegenüber τὰ παρὰ φύσιν ξυνεστῶτα ἢ κεχυμένα Tim. 66 c; u. med., φρὶξ ἐπὶ πόντον ἐχεύατο Il. 7, 63; anders ἀμφὶ φίλον υἱὸν ἐχεύατο πήχεε, um ihren Sohn goß, schlang sie ihre Arme, 5, 314; ἀμφ' αὐτῷ χυμένη, sich über ihn werfend und ihn umarmend, 19, 284 Od. 8, 527. – Auch übtr., ἐν ᾷ κέχυμαι Pind. I. 1, 4, in deren Lob ich mich ergieße; u. so κεχυμένος εἴς τι, einer Sache unmäßig hingegeben, ἐς τἀφροδίσια, der Wollust unmäßig ergeben, effusus in Venerem, Luc. sacrif. 5; πρὸς ἡδονήν Alciphr. 1, 6.