ἀμφιπίπτω: Difference between revisions
Ἤθους δὲ βάσανός ἐστιν ἀνθρώποις χρόνος → Est moris explorator humani dies → Des menschlichen Charakters Wetzstein ist die Zeit
(13_3) |
(6_2) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0142.png Seite 142]] (s. [[πίπτω]]), um jemand herfallen, ihn umarmen, πόσιν ἀμφιπεσοῦσα Od. 8, 523; στόμασι Soph. Tr. 934; Pind. Λοκρῶν [[ἔθνος]] ἀμφέπεσον, mit Liebe umfassen, Ol. 11, 98. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0142.png Seite 142]] (s. [[πίπτω]]), um jemand herfallen, ihn umarmen, πόσιν ἀμφιπεσοῦσα Od. 8, 523; στόμασι Soph. Tr. 934; Pind. Λοκρῶν [[ἔθνος]] ἀμφέπεσον, mit Liebe umfassen, Ol. 11, 98. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἀμφιπίπτω''': [[ἐπιπίπτω]] καὶ περιπτύσσομαι θερμῶς, [[ἐναγκαλίζομαι]] [[μετὰ]] ζέσεως, μετ’ αἰτ., φίλον πόσιν ἀμφιπεσοῦσα Ὀδ. Θ. 523· οὕτω (κατὰ ποιητ. τύπον) ἀμφιπίτνουσα τὸ σὸν γόνυ Εὐρ. Ἱκ. 278· [[μετὰ]] δοτ. ἀμφιπίπτων στόμασιν (= χείλεσιν), καταφιλῶν τὰ χείλη (αὐτῆς), Σοφ. Τρ. 938: - μεταφ., ὡς τὸ Λατ. amplector, [[ἀσπάζομαι]], [[χαιρετίζω]], κλυτὸν [[ἔθνος]] Λοκρῶν ἀμφεπέσον μέλιτι εὐάνορα πόλιν καταβρέχων, περιεπτυξάμην (ἐν τῇ ᾠδῇ μου) τὸ κλυτὸν [[ἔθνος]] τῶν Λοκρῶν περιρραίνων τὴν εὔανδρον πόλιν διὰ μέλιτος, Πινδ. Ο 10 (11.) 118. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 10:41, 5 August 2017
English (LSJ)
poet. ἀμφιπερι-πίτνω,
A fall upon and embrace, embrace eagerly, c. acc., φίλον πόσιν ἀμφιπεσοῦσα Od.8.523, cf. Parth.15.2; ἀμφιπίτνουσα τὸ σὸν γόνυ E.Supp.278: c. dat., οὔτ' ἀμφιπίπτων στόμασιν embracing so as to kiss, S.Tr.938; fall over, προβάτοις Parth.8.4: metaph., take to one's heart, ἔθνος Λοκρῶν ἀμφέπεσον Pi.O.10(11).98.
German (Pape)
[Seite 142] (s. πίπτω), um jemand herfallen, ihn umarmen, πόσιν ἀμφιπεσοῦσα Od. 8, 523; στόμασι Soph. Tr. 934; Pind. Λοκρῶν ἔθνος ἀμφέπεσον, mit Liebe umfassen, Ol. 11, 98.
Greek (Liddell-Scott)
ἀμφιπίπτω: ἐπιπίπτω καὶ περιπτύσσομαι θερμῶς, ἐναγκαλίζομαι μετὰ ζέσεως, μετ’ αἰτ., φίλον πόσιν ἀμφιπεσοῦσα Ὀδ. Θ. 523· οὕτω (κατὰ ποιητ. τύπον) ἀμφιπίτνουσα τὸ σὸν γόνυ Εὐρ. Ἱκ. 278· μετὰ δοτ. ἀμφιπίπτων στόμασιν (= χείλεσιν), καταφιλῶν τὰ χείλη (αὐτῆς), Σοφ. Τρ. 938: - μεταφ., ὡς τὸ Λατ. amplector, ἀσπάζομαι, χαιρετίζω, κλυτὸν ἔθνος Λοκρῶν ἀμφεπέσον μέλιτι εὐάνορα πόλιν καταβρέχων, περιεπτυξάμην (ἐν τῇ ᾠδῇ μου) τὸ κλυτὸν ἔθνος τῶν Λοκρῶν περιρραίνων τὴν εὔανδρον πόλιν διὰ μέλιτος, Πινδ. Ο 10 (11.) 118.
