κινητικός: Difference between revisions
ἡδονήν, μέγιστον κακοῦ δέλεαρ → pleasure, the greatest incitement to evildoing | pleasure, a most mighty lure to evil | pleasure, the great bait to evil
(6_10) |
(Bailly1_3) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''κῑνητικός''': -ή, -όν, [[ἐπιτήδειος]] εἰς τὸ κινεῖν, [[ἑλκυστικός]], Ξεν. Οἰκ. 10, 12, κτλ.· κ. τινος Ἱππ. Ἀφ. 1254, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 2, 16· ἐν τῷ Ὑπερθ. -ώτατος, ὁ αὐτ. ἐν Μετεωρ. 2. 8, 3· τὰ κ. μόρια, ἐπὶ τῶν μελῶν τοῦ σώματος, Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 4. 8. 2) μεταφορ., [[προτρεπτικός]], [[λόγος]] κινητικὸς πρὸς ἀρετὴν Πλούτ. 2. 776C· τὸ κ. τῶν ὄχλων, μνημονευόμενον ἐκ τοῦ Διον. Ἁλ.· τὰ κινητικά, Στωϊκὸς ὅρος περὶ τῶν ἀξίων ἐπιθυμίας πραγμάτων. 3) ταραχώδης, [[στασιαστικός]], Πολύβ. 1. 9, 3., 13. 3, 1, Διόδ., κλ. ΙΙ. (ἐκ τοῦ παθ.), ὃν δύναταί τις νὰ κινήσῃ, Πλούτ. 2. 945F, 952E. | |lstext='''κῑνητικός''': -ή, -όν, [[ἐπιτήδειος]] εἰς τὸ κινεῖν, [[ἑλκυστικός]], Ξεν. Οἰκ. 10, 12, κτλ.· κ. τινος Ἱππ. Ἀφ. 1254, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 2, 16· ἐν τῷ Ὑπερθ. -ώτατος, ὁ αὐτ. ἐν Μετεωρ. 2. 8, 3· τὰ κ. μόρια, ἐπὶ τῶν μελῶν τοῦ σώματος, Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 4. 8. 2) μεταφορ., [[προτρεπτικός]], [[λόγος]] κινητικὸς πρὸς ἀρετὴν Πλούτ. 2. 776C· τὸ κ. τῶν ὄχλων, μνημονευόμενον ἐκ τοῦ Διον. Ἁλ.· τὰ κινητικά, Στωϊκὸς ὅρος περὶ τῶν ἀξίων ἐπιθυμίας πραγμάτων. 3) ταραχώδης, [[στασιαστικός]], Πολύβ. 1. 9, 3., 13. 3, 1, Διόδ., κλ. ΙΙ. (ἐκ τοῦ παθ.), ὃν δύναταί τις νὰ κινήσῃ, Πλούτ. 2. 945F, 952E. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ή, όν :<br /><b>1</b> qui meut, qui agite ; <i>fig.</i> qui excite : πρὸς ἀρετήν PLUT à la vertu;<br /><b>2</b> mobile, qui se meut.<br />'''Étymologie:''' [[κινέω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:01, 9 August 2017
English (LSJ)
ή, όν,
A of or for putting in motion, μόρια Arist.Pol.1290b31; νεῦρα motor nerves, Gal.8.208; κ. βηχέων Hp.Aph.5.24; ἱδρώτων Dsc.5.112; οὔρων Xenocr. ap. Orib.2.58.50; ἐξ ἑαυτοῦ μόνον κ. spontaneous, Epicur.Nat.28.7: Sup. -ώτατος Arist.Mete.365b30. Adv. -κῶς Procl. in Alc.p.52 C. 2 metaph., urging on, exciting, λόγος κ. πρὸς ἀρετήν Aristo Stoic.1.88; τὸ -ώτατον τῶν ὄχλων Phld.Rh.1.198 S., D.H.Isoc.13: abs., stimulating, X.Oec.10.12; τὸ μέλος κ. φύσει Phld.Mus.p.71 K.; τὸ μήτε ὁρμῆς μήτε ἀφορμῆς -κὸν [ἀδιάφορον] Stoic.3.28, cf. 40, al. 3 turbulent, seditious, Plb.1.9.3, D.S.19.14, etc. II (from Pass.) movable, mobile, Pl.Ti.58d, Arist.HA590a33, GA775a7 (Comp.), Plu.2.945f, 952e.
German (Pape)
[Seite 1440] zum Bewegen gehörig, geschickt, in Bewegung setzend; ὁποῖον κινητικωτάτων ἂν εἴη τῶν σωμάτων, was am meisten die Körper in Bewegung setzt, Arist. Meteorl. 2, 8; H. A. 4, 4; Folgde; – aufrührerisch, Pol. 1, 9, 3, neben στασιώδης, vgl. 13, 1, 3; D. Sic. 19, 14; – beweglich, zur Bewegung geneigt, von der Wärme, im Ggstz von στάσιμος, Plut. de prim. frig. 1; vgl. ib. 17 ὡς βραδεῖα καὶ στάσιμος, im Ggstz von ὀξύῤῥοπος καὶ κινητικός. – Bei den Stoikern sind τὰ κινητικά begehrungswerthe Dinge.
Greek (Liddell-Scott)
κῑνητικός: -ή, -όν, ἐπιτήδειος εἰς τὸ κινεῖν, ἑλκυστικός, Ξεν. Οἰκ. 10, 12, κτλ.· κ. τινος Ἱππ. Ἀφ. 1254, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 2, 16· ἐν τῷ Ὑπερθ. -ώτατος, ὁ αὐτ. ἐν Μετεωρ. 2. 8, 3· τὰ κ. μόρια, ἐπὶ τῶν μελῶν τοῦ σώματος, Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 4. 8. 2) μεταφορ., προτρεπτικός, λόγος κινητικὸς πρὸς ἀρετὴν Πλούτ. 2. 776C· τὸ κ. τῶν ὄχλων, μνημονευόμενον ἐκ τοῦ Διον. Ἁλ.· τὰ κινητικά, Στωϊκὸς ὅρος περὶ τῶν ἀξίων ἐπιθυμίας πραγμάτων. 3) ταραχώδης, στασιαστικός, Πολύβ. 1. 9, 3., 13. 3, 1, Διόδ., κλ. ΙΙ. (ἐκ τοῦ παθ.), ὃν δύναταί τις νὰ κινήσῃ, Πλούτ. 2. 945F, 952E.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 qui meut, qui agite ; fig. qui excite : πρὸς ἀρετήν PLUT à la vertu;
2 mobile, qui se meut.
Étymologie: κινέω.
