temperantia

Latin > English (Lewis & Short)

tempĕrantĭa: ae, f. temperans,
I moderateness, moderation, sobriety, discreetness, temperateness, temperance, as a moral qual ity: quae (virtutis vis) moderandis cupidi tatibus regendisque animi motibus laudatur, ejus est munus in agendo: cui temperantiae nomen est, Cic. Part. Or. 22, 76. temperantia est rationis in libidinem atque in alios non rectos impetus animi firma et moderata dominatio, id. Inv. 2, 54, 164; cf. id. Fin. 2, 19, 60: temperantia est, quae in rebus aut expetendis aut fugiendis rationem ut sequamur, monet, id. ib. 1, 14, 47: temperans, quem Graeci σώφρονο appellant eamque virtutem σωφροσύνην vo cant, quam soleo equidem tum temperantiam, tum moderationem appellare, nonnumquam etiam modestiam, etc., id. Tusc. 3, 8, 16: honestum versatur ... in omnium quae fiunt quaeque dicuntur ordine et modo, in quo inest modestia et temperantia, id. Off. 1, 5, 14; cf. id. ib. 3, 33, 116: cernitur altera pars honestatis in conformatione et moderatione continentiae et temperantiae, id. ib 3, 25, 96: novi ego temperantiam et moderationem naturae tuae, id. Fam. 1, 9, 22 dicacitatis moderatio et temperantia, id. de Or. 2, 60, 247 temperantia in victu, id. Tusc. 5, 20, 57: (Divitiaci) summam in se voluntatem, egregiam fidem, temperantiam cognoverat, Caes. B. G. 1, 19: tantā temperantiā moderatus, Sall. J. 45, 1; cf., sine apparatu expellunt famem: adversus sitim non eādem temperantiā, Tac. G. 23, and valetudinem temperantiā mitigare, Plin. Ep. 1, 12, 9.