confuto: Difference between revisions
(6_4) |
(D_2) |
||
Line 1: | Line 1: | ||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>con-fūto</b>: āvi, ātum, 1, v. a. futo, v. intens. from [[foveo]],<br /><b>I</b> to [[check]] or [[repress]] a [[boiling]] [[liquid]], to [[suppress]], [[restrain]], [[check]].<br /><b>I</b> Prop.: [[cocus]] magnum ahenum [[quando]] fervit, paulā confutat truā, Titin. ap. Non. p. 87, 13 (Com. Rel. v. 128 Rib.); cf. Varr. ib. p. 87, 11.—Hence ([[far]] [[more]] freq.),<br /><b>II</b> Trop.<br /> <b>A</b> In gen., to [[repress]], [[diminish]], [[impede]], [[destroy]], [[put]] to [[silence]]: [[nostras]] secundas res, [[Cato]] ap. Gell. 7, 3, 14: maximos dolores inventorum suorum memoriā et recordatione, Cic. Tusc. 5, 31 88: audaciam, id. Part. Or. 38, 134.—<br /> <b>B</b> In partic.<br /> <b>1</b> To [[put]] [[down]] by words, to [[put]] to [[silence]], [[confute]] (so [[class]].): [[sensus]] judjcum imperiosis comminationibus, [[Tiro]] ap. Gell. 7, 3, 13: ego istos, qui [[nunc]] me culpant, confutaverim, Plaut. Truc. 2, 3, 28: iratum senem verbis, Ter. Phorm. 3, 1, 13; cf. dictis, id. Heaut. 5, 1, 76.—<br /> <b>2</b> To [[refute]], [[confute]], [[disprove]], [[answer]] conclusively: hunc tactum confutabunt [[nares]]? Lucr. 4, 488: argumenta Stoicorum, Cic. Div. 1, 5, 8: opinionis levitatem, id. N. D. 2, 17, 45: ut verba magnifica rebus confutaret, Liv. 37, 10, 2: suo sibi argumento confutatus est, Gell. 5, 10, 16.—<br /> <b>3</b> In [[late]] Lat., to [[convict]], Cod. Th. 11, 8, 1.—With inf.: nocuisse quibusdam, Amm. 26, 3, 1: tot suscepisse labores et pericula, id. 17, 9, 5. | |lshtext=<b>con-fūto</b>: āvi, ātum, 1, v. a. futo, v. intens. from [[foveo]],<br /><b>I</b> to [[check]] or [[repress]] a [[boiling]] [[liquid]], to [[suppress]], [[restrain]], [[check]].<br /><b>I</b> Prop.: [[cocus]] magnum ahenum [[quando]] fervit, paulā confutat truā, Titin. ap. Non. p. 87, 13 (Com. Rel. v. 128 Rib.); cf. Varr. ib. p. 87, 11.—Hence ([[far]] [[more]] freq.),<br /><b>II</b> Trop.<br /> <b>A</b> In gen., to [[repress]], [[diminish]], [[impede]], [[destroy]], [[put]] to [[silence]]: [[nostras]] secundas res, [[Cato]] ap. Gell. 7, 3, 14: maximos dolores inventorum suorum memoriā et recordatione, Cic. Tusc. 5, 31 88: audaciam, id. Part. Or. 38, 134.—<br /> <b>B</b> In partic.<br /> <b>1</b> To [[put]] [[down]] by words, to [[put]] to [[silence]], [[confute]] (so [[class]].): [[sensus]] judjcum imperiosis comminationibus, [[Tiro]] ap. Gell. 7, 3, 13: ego istos, qui [[nunc]] me culpant, confutaverim, Plaut. Truc. 2, 3, 28: iratum senem verbis, Ter. Phorm. 3, 1, 13; cf. dictis, id. Heaut. 5, 1, 76.—<br /> <b>2</b> To [[refute]], [[confute]], [[disprove]], [[answer]] conclusively: hunc tactum confutabunt [[nares]]? Lucr. 4, 488: argumenta Stoicorum, Cic. Div. 1, 5, 8: opinionis levitatem, id. N. D. 2, 17, 45: ut verba magnifica rebus confutaret, Liv. 37, 10, 2: suo sibi argumento confutatus est, Gell. 5, 10, 16.—<br /> <b>3</b> In [[late]] Lat., to [[convict]], Cod. Th. 11, 8, 1.—With inf.: nocuisse quibusdam, Amm. 26, 3, 1: tot suscepisse labores et pericula, id. 17, 9, 5. | ||
}} | |||
{{Gaffiot | |||
|gf=(1) <b>cōnfūtō</b>,¹³ āvī, ātum, āre, tr.,<br /><b>1</b> arrêter le bouillonnement d’un [[liquide]] : Titin. 128<br /><b>2</b> arrêter, abattre : [[quod]] [[nostras]] secundas [[res]] confutet Cat. d. Gell. 7, 3, 14, chose de nature à arrêter notre prospérité ; maximos dolores recordatione confutat Cic. Tusc. 5, 88, il réduit les [[plus]] vives douleurs en faisant appel au souvenir || [en part.] contenir un adversaire, réduire au silence, confondre, réfuter, convaincre : istos qui me culpant, confutaverim Pl. Truc. 349, je saurais confondre ces [[gens]] qui me condamnent, cf. Cic. Nat. 1, 5 ; Tac. Ann. 15, 51 ; confutare argumenta Stoïcorum Cic. Div. 1, 8, réfuter les raisonnements des Stoïciens ; confutans [[index]] Liv. 8, 18, 8, la dénonciatrice tenant tête, soutenant le contraire || [[confutatus]] [[crimen]] Cod. Th. 11, 8, 1, convaincu d’un crime, et abs<sup>t</sup> [[confutatus]] Amm. 14, 9, 6 || [[confutatus]] av. prop. inf. Amm. 17, 9, 5, convaincu de<br /><b>3</b> déconcerter, décontenancer : confutare obtutum Apul. M. 11, 3, éblouir les yeux.<br />(2) <b>cōnfŭtō</b>, āre [arch., fréq. de confuo ], intr., se produire, avoir lieu souvent : Cat. d. P. Fest. 89, 3. | |||
}} | }} |
Revision as of 06:45, 14 August 2017
Latin > English (Lewis & Short)
con-fūto: āvi, ātum, 1, v. a. futo, v. intens. from foveo,
I to check or repress a boiling liquid, to suppress, restrain, check.
I Prop.: cocus magnum ahenum quando fervit, paulā confutat truā, Titin. ap. Non. p. 87, 13 (Com. Rel. v. 128 Rib.); cf. Varr. ib. p. 87, 11.—Hence (far more freq.),
II Trop.
A In gen., to repress, diminish, impede, destroy, put to silence: nostras secundas res, Cato ap. Gell. 7, 3, 14: maximos dolores inventorum suorum memoriā et recordatione, Cic. Tusc. 5, 31 88: audaciam, id. Part. Or. 38, 134.—
B In partic.
1 To put down by words, to put to silence, confute (so class.): sensus judjcum imperiosis comminationibus, Tiro ap. Gell. 7, 3, 13: ego istos, qui nunc me culpant, confutaverim, Plaut. Truc. 2, 3, 28: iratum senem verbis, Ter. Phorm. 3, 1, 13; cf. dictis, id. Heaut. 5, 1, 76.—
2 To refute, confute, disprove, answer conclusively: hunc tactum confutabunt nares? Lucr. 4, 488: argumenta Stoicorum, Cic. Div. 1, 5, 8: opinionis levitatem, id. N. D. 2, 17, 45: ut verba magnifica rebus confutaret, Liv. 37, 10, 2: suo sibi argumento confutatus est, Gell. 5, 10, 16.—
3 In late Lat., to convict, Cod. Th. 11, 8, 1.—With inf.: nocuisse quibusdam, Amm. 26, 3, 1: tot suscepisse labores et pericula, id. 17, 9, 5.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) cōnfūtō,¹³ āvī, ātum, āre, tr.,
1 arrêter le bouillonnement d’un liquide : Titin. 128
2 arrêter, abattre : quod nostras secundas res confutet Cat. d. Gell. 7, 3, 14, chose de nature à arrêter notre prospérité ; maximos dolores recordatione confutat Cic. Tusc. 5, 88, il réduit les plus vives douleurs en faisant appel au souvenir