ἀφανδάνω: Difference between revisions
From LSJ
Λόγος διοικεῖ τὸν βροτῶν βίον μόνος → Mortalium res sola regit oratio → Der Menschen Leben ordnet Redekunst allein
(Bailly1_1) |
(Autenrieth) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>seul. prés. et inf. ao.2 ion.</i> [[ἀπαδεῖν]];<br />déplaire, n’être pas agréable à, τινι.<br />'''Étymologie:''' [[ἀπό]], [[ἁνδάνω]]. | |btext=<i>seul. prés. et inf. ao.2 ion.</i> [[ἀπαδεῖν]];<br />déplaire, n’être pas agréable à, τινι.<br />'''Étymologie:''' [[ἀπό]], [[ἁνδάνω]]. | ||
}} | |||
{{Autenrieth | |||
|auten=[[displease]]; [[μῦθος]] ἀφανδάνει, Od. 16.387†. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 15:25, 15 August 2017
English (LSJ)
Ion. aor. inf.
A ἀπαδεῖν Hdt.2.129:—displease, not to please, εἰ δ' ὑμῖν ὅδε μῦθος ἀφανδάνει Od.16.387; σοὶ τἄμ' ἀφανδάνοντ' ἔφυ S.Ant.501.
German (Pape)
[Seite 407] (s. ἁνδάνω), mißfallen, praes. Od. 16, 387; Soph. Ant. 497; – aor. ion. ἀπαδεῖν, Her. 2, 129.
Greek (Liddell-Scott)
ἀφανδάνω: μέλλ. ἀφαδήσω· Ἰων. ἀόρ. ἀπαρεμφ. ἀπαδεῖν Ἡρόδ. 2. 129: - ἀπαρέσκω, δυσαρεστῶ, εἰ δ’ ὑμῖν ὅδε μῦθος ἀφανδάνει Ὀδ. Π. 387· σοί τἄμ’ ἀφανδάνοντ’ ἔφυ Σοφ. Ἀντ. 501.
French (Bailly abrégé)
seul. prés. et inf. ao.2 ion. ἀπαδεῖν;
déplaire, n’être pas agréable à, τινι.
Étymologie: ἀπό, ἁνδάνω.
