ῥηγμίν

English (LSJ)

or ῥηγ-μίς (neither form is found, unless [ῥηγμὶ]ν is to be restd. in IGRom.4.272.1(Elaea, cf.

   A Wiener Sitzb.214(4).26)), gen.ῖνος, ἡ, sea breaking on the beach, surf (v. ῥήγνυμι B.1), ἄκρον ἐπὶ ῥηγμῖνος ἁλὸς . . θέεσκον Il.20.229; κώπῃσιν ἁλὸς ῥηγμῖνα βαθεῖαν τύπτετε, of the broken sea between Scylla and Charybdis, Od.12.214; with the Prep. ἐπί, it may be rendered at the sea's edge, ἐκ . . βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης Il.1.437, cf. Od.9.150; κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης ib.169, cf. Pi.N.5.13; ἄκραις ἐπὶ ῥηγμῖσιν ἀξένου πόρου E.IT253; also λαοὶ δὲ παρὰ ῥ. θαλάσσης δίσκοισιν τέρποντο Il.2.773, cf. Od.4.449; ὅταν κυμαίνουσα ἐκβάλλῃ [ἡ θάλαττα], . . παχεῖαι καὶ σκολιαὶ γίνονται αἱ ῥ.· ὅταν δὲ γαλήνη ᾖ, . . λεπταί εἰσι καὶ εὐθεῖαι Arist.Mete.367b14.    2 metaph., ῥ. βίοιο verge of life, i.e. death, Emp.20.5; ὥσπερ ῥηγμῖνα οὖσαν ἀέρος τὴν νεφέλην Arist.Mete.367b19.    II τὰ ἀπορπύματα (fort. ἀπορρήγματα) τῆς πέτρας, Hsch.

German (Pape)

[Seite 839] od. richtiger ῥηγμίς, obwohl der nom. nicht vorzukommen scheint, gen. ῖνος, ὁ, hohes, schroffes Meeresufer, an dem die anschlagenden Wogen sich mit Getös brechen, Wogenbruch, Brandung; Hom. oft, bes. im dat. ῥηγμῖνι θαλάσσης, od. mit dem Zusatz ἁλός; den gen. u. accus. hat er nur einmal, Il. 20, 229 Od. 12, 214, in welcher letztern Stelle es von den brandenden Wogen selbst gebraucht ist; ἐπὶ ῥηγμῖνι πόντου Pind. N. 5, 13; ἀκταῖσιν ἐπὶ ῥηγμῖσιν ἀξένου πόρου, Eur. I. T. 253; einzeln auch in Prosa, wie Arist. meteor. 2, 8, u. Sp: – Uebrtr., βίοιο, die Brechung oder der Rand des Lebens, d. i. der Tod, Emped. 224. – Nach Hesych. auch = ῥῆγμα, Riß, Spalte.

French (Bailly abrégé)

ῖνος (ἡ) :
ligne de brisants ; αἱ ῥηγμῖνες brisants.
Étymologie: R. Ϝραγ briser ; cf. ῥήγνυμι.

English (Autenrieth)

ῖνος (ϝρήγνῦμι): surf, breakers.

English (Slater)

ῥηγμίν
   1 shore of the sea (Φῶκος) ὃν Ψαμάθεια τίκτ' ἐπ ῥηγμῖνι πόντου (N. 5.13)

English (Slater)

ῥηγμίν
   1 shore of the sea (Φῶκος) ὃν Ψαμάθεια τίκτ' ἐπ ῥηγμῖνι πόντου (N. 5.13)