ψυχά

English (Slater)

ψῡχά (-ᾷ, -άν, -ά, -άς.)
   a soul that lives on after death. “κέλεται γὰρ ἑὰν ψυχὰν κομίξαι Φρίξος” (P. 4.159) Κασσάνδραν πολιῷ χαλκῷ σὺν Ἀγαμεμνονίᾳ ψυχᾷ πόρεὐ Ἀχέροντος ἀκτὰν παρ' εὔσκιον νηλὴς γυνά (P. 11.21) ὦ Μέγα, τὸ δ' αὖτις τεὰν ψυχὰν κομίξαι οὔ μοι δυνατόν (N. 8.44) ψυχὰν Ἀίδᾳ τελέων οὐ φράζεται δόξας ἄνευθεν (I. 1.68) ἐς τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων ἐνάτῳ ἔτει ἀνδιδοῖ ψυχὰς πάλιν, ἐκ τᾶν βασιλῆς ἀγαυοί αὐξοντ (v. l. ψυχάν: sc. Φερσεφόνα) fr. 133. 3.
   b life ἀτυζόμενοι ψυχὰς βάλον (O. 8.39) ἐν πολέμῳ τόξοις ἀπὸ ψυχὰν λιπὼν (P. 3.101) ἀγχομένοις δὲ χρόνος ψυχὰς ἀπέπνευσεν μελέων ἀφάτων (sc. of the serpents) (N. 1.47)
   c in general, soul, spirit, heart ἀπὸ πάμπαν ἀδίκων ἔχειν ψυχάν (O. 2.70) τλάμονι ψυχᾷ παρέμειν (P. 1.48) “οὐκέτι τλάσομαι ψυχᾷ γένος ἁμὸν ὀλέσσαι” (P. 3.41) μή, φίλα ψυχά, βίον ἀθάνατον σπεῦδε (P. 3.61) ἃν περὶ ψυχὰν ἐπεὶ γάθησεν (P. 4.122) κτεάνων ψυχὰς ἔχοντες κρέσσονας ἄνδρες (N. 9.32) χερσὶ καὶ ψυχᾷ δυνατοί (N. 9.39) μορφὰν βραχύς, ψυχὰν δ' ἄκαμπτος (I. 4.53)
   d frag. ]ψυχαν κενεω[ν fr. 140a. 55 (29).