ὠκυδήκτωρ: Difference between revisions
From LSJ
(13) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (14 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=okydiktor | |Transliteration C=okydiktor | ||
|Beta Code=w)kudh/ktwr | |Beta Code=w)kudh/ktwr | ||
|Definition=ορος, ὁ, <span | |Definition=-ορος, ὁ, [[sharp-biting]], ῥίνη ''AP''6.92 (Phil.). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ορος (ὁ, ἡ)<br />aux morsures aiguë (lime).<br />'''Étymologie:''' [[ὠκύς]], [[δάκνω]]. | |||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=ορος, <i>[[heftig]], [[scharf]] [[beißend]], [[nagend]]</i>, [[ῥίνη]] Philp. 16 (VI.92). | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ὠκῠδήκτωρ:''' ορος adj. наносящий острые укусы, т. е. с острыми насечками, острый ([[ῥίνη]] Anth.). | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ὠκῠδήκτωρ''': -ορος, ὁ [[ὀξέως]] δάκνων, [[ῥίνη]] Ἀνθ. Παλατ. 6.92. | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-ορος, ὁ, ἡ, Α<br />(<b>ποιητ. τ.</b>) αυτός που δαγκώνει με [[οξύτητα]] ή με [[δύναμη]] («ῥίνην... ὠκυδήκτορα», <b>Ανθ. Παλ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[ὠκύς]] «[[οξύς]]» <span style="color: red;">+</span> -<i>δήκτωρ</i> (<span style="color: red;"><</span> [[δάκνω]] «[[δαγκώνω]]»)]. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ὠκῠδήκτωρ:''' -ορος, ὁ ([[δάκνω]]), αυτός που δαγκώνει κοφτερά, με [[οξύτητα]], σε Ανθ. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=ὠκῠ-δήκτωρ, ορος, ὁ, [[δάκνω]]<br />[[sharp]]-[[biting]], Anth. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 12:15, 25 August 2023
English (LSJ)
-ορος, ὁ, sharp-biting, ῥίνη AP6.92 (Phil.).
French (Bailly abrégé)
ορος (ὁ, ἡ)
aux morsures aiguë (lime).
Étymologie: ὠκύς, δάκνω.
German (Pape)
ορος, heftig, scharf beißend, nagend, ῥίνη Philp. 16 (VI.92).
Russian (Dvoretsky)
ὠκῠδήκτωρ: ορος adj. наносящий острые укусы, т. е. с острыми насечками, острый (ῥίνη Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
ὠκῠδήκτωρ: -ορος, ὁ ὀξέως δάκνων, ῥίνη Ἀνθ. Παλατ. 6.92.
Greek Monolingual
-ορος, ὁ, ἡ, Α
(ποιητ. τ.) αυτός που δαγκώνει με οξύτητα ή με δύναμη («ῥίνην... ὠκυδήκτορα», Ανθ. Παλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὠκύς «οξύς» + -δήκτωρ (< δάκνω «δαγκώνω»)].
Greek Monotonic
ὠκῠδήκτωρ: -ορος, ὁ (δάκνω), αυτός που δαγκώνει κοφτερά, με οξύτητα, σε Ανθ.
