θεοκόλος: Difference between revisions
τίς τὸν πλανήτην Οἰδίπουν καθ' ἡμέραν τὴν νῦν σπανιστοῖς δέξεται δωρήμασιν → who on this day shall receive Oedipus the wanderer with scanty gifts
m (LSJ1 replacement) |
|||
| (8 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=theokolos | |Transliteration C=theokolos | ||
|Beta Code=qeoko/los | |Beta Code=qeoko/los | ||
|Definition=ὁ, | |Definition=ὁ, = [[θεηκόλος]], [[servant of a god]], [[priest]], ''SIG''684.1 (Dyme, ii B.C.), 1021.3 (Olympia, i B.C.):—hence [[θεοκολέω]], [[serve as a priest]], θ. Ἀσκλαπιῷ ''IG''9(1).1066 (Amphissa):—also [[θεοκολεύω]], ib.417 (Aetol.): | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''θεοκόλος:''' ὁ Luc. [[varia lectio|v.l.]] = [[θεηκόλος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 14: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[θεοκόλος]] και [[θεηκόλος]], ό (Α)<br />[[υπηρέτης]] του θεού, [[ιερέας]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Βλ. λ. [[θεηκόλος] | |mltxt=[[θεοκόλος]] και [[θεηκόλος]], ό (Α)<br />[[υπηρέτης]] του θεού, [[ιερέας]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Βλ. λ. [[θεηκόλος]]]. | ||
}} | }} | ||
{{etym | {{etym | ||
|etymtx=Grammatical information: m.<br />Meaning: [[servant of god]], [[priest]] (Dyme II B.C.); also | |etymtx=Grammatical information: m.<br />Meaning: [[servant of god]], [[priest]] (Dyme II B.C.); also [[θεηκόλος]] (Schwyzer 438)<br />Derivatives: Denomin. [[θεοκολέω]] (<b class="b3">θεη-</b>), <b class="b3">-ία</b>, <b class="b3">-εών</b> (hell.).<br />Origin: IE [Indo-European] [639] <b class="b2">*kʷel-</b> [[turn]], [[move around]]<br />Etymology: After [[βουκόλος]] innovated; beside it rarely <b class="b3">θεο-πόλος</b>, <b class="b3">-έω</b> (Pl. Lg. 909d, Phot., Suid.; cf. <b class="b3">αἰ-πόλος</b>). Solmsen Unt. 24 n. 1; on the meaning E. Kretschmer Glotta 18, 82f. | ||
}} | }} | ||
{{FriskDe | {{FriskDe | ||
|ftr='''θεοκόλος''': {theokólos}<br />'''Forms''': auch [[θεηκόλος]] (Schwyzer 438)<br />'''Grammar''': m.<br />'''Meaning''': [[Gottesdiener]], [[Priester]]<br />'''Derivative''': mit [[θεοκολέω]] (θεη-), -ία, -εών (hell. u. spät).<br />'''Etymology''' : Nach [[βουκόλος]] neugebildet; daneben vereinzelt [[θεοπόλος]], -έω (Pl. ''Lg''. 909d, Phot., Suid.; vgl. [[αἰπόλος]]). Solmsen Unt. 24 A. 1; über Bedeutung und Verbreitung noch E. Kretschmer Glotta 18, 82f.<br />'''Page''' 1,662 | |ftr='''θεοκόλος''': {theokólos}<br />'''Forms''': auch [[θεηκόλος]] (Schwyzer 438)<br />'''Grammar''': m.<br />'''Meaning''': [[Gottesdiener]], [[Priester]]<br />'''Derivative''': mit [[θεοκολέω]] (θεη-), -ία, -εών (hell. u. spät).<br />'''Etymology''': Nach [[βουκόλος]] neugebildet; daneben vereinzelt [[θεοπόλος]], -έω (Pl. ''Lg''. 909d, Phot., Suid.; vgl. [[αἰπόλος]]). Solmsen Unt. 24 A. 1; über Bedeutung und Verbreitung noch E. Kretschmer Glotta 18, 82f.<br />'''Page''' 1,662 | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:49, 25 August 2023
English (LSJ)
ὁ, = θεηκόλος, servant of a god, priest, SIG684.1 (Dyme, ii B.C.), 1021.3 (Olympia, i B.C.):—hence θεοκολέω, serve as a priest, θ. Ἀσκλαπιῷ IG9(1).1066 (Amphissa):—also θεοκολεύω, ib.417 (Aetol.):
Russian (Dvoretsky)
θεοκόλος: ὁ Luc. v.l. = θεηκόλος.
Greek (Liddell-Scott)
θεοκόλος: ὁ, ὡς τὸ θεηκόλος, ὑπηρέτης τοῦ θεοῦ, ἱερεύς, Συλλ. Ἐπιγρ. 1543. 1, 1607· - ἐντεῦθεν θεοκολέω, ὑπηρετῶ ὡς ἱερεύς, θεοκολήσασα Ἀρτέμιτι 1934.
Greek Monolingual
θεοκόλος και θεηκόλος, ό (Α)
υπηρέτης του θεού, ιερέας.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. θεηκόλος].
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: servant of god, priest (Dyme II B.C.); also θεηκόλος (Schwyzer 438)
Derivatives: Denomin. θεοκολέω (θεη-), -ία, -εών (hell.).
Origin: IE [Indo-European] [639] *kʷel- turn, move around
Etymology: After βουκόλος innovated; beside it rarely θεο-πόλος, -έω (Pl. Lg. 909d, Phot., Suid.; cf. αἰ-πόλος). Solmsen Unt. 24 n. 1; on the meaning E. Kretschmer Glotta 18, 82f.
Frisk Etymology German
θεοκόλος: {theokólos}
Forms: auch θεηκόλος (Schwyzer 438)
Grammar: m.
Meaning: Gottesdiener, Priester
Derivative: mit θεοκολέω (θεη-), -ία, -εών (hell. u. spät).
Etymology: Nach βουκόλος neugebildet; daneben vereinzelt θεοπόλος, -έω (Pl. Lg. 909d, Phot., Suid.; vgl. αἰπόλος). Solmsen Unt. 24 A. 1; über Bedeutung und Verbreitung noch E. Kretschmer Glotta 18, 82f.
Page 1,662
