ἐπαινετικός: Difference between revisions
οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ, ἀλλ' ἐν τῷ εὖ τὸ πολύ → good is not found in plenty but plenty in good, quality matters more than quantity
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (3 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=epainetikos | |Transliteration C=epainetikos | ||
|Beta Code=e)painetiko/s | |Beta Code=e)painetiko/s | ||
|Definition= | |Definition=ἐπαινετική, ἐπαινετικόν, [[given to praising]], [[laudatory]], [[Aristotle|Arist.]]''[[Nicomachean Ethics|EN]]''1125a7; λόγος ἐ. Luc.''Pr. Im.''19. Adv. [[ἐπαινετικῶς]] Eust.102.37. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br />qui concene l'éloge, laudatif.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπαινέω]]. | |btext=ή, όν :<br />[[qui concene l'éloge]], [[laudatif]].<br />'''Étymologie:''' [[ἐπαινέω]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐπαινετικός:'''<br /><b class="num">1</b> [[склонный к восхвалению]] (οὐκ ἐ. οὐδὲ [[κακολόγος]] Arst.);<br /><b class="num">2</b> [[хвалебный]], [[похвальный]] ([[λόγος]] Luc.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 21: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-ή, -ό (AM [[ἐπαινετικός]], -ή, -όν)<br /><b>1.</b> αυτός που γίνεται για έπαινο<br /><b>2.</b> αυτός που συνηθίζει να επαινεί, [[εγκωμιαστικός]] («επαινετικά [[λόγια]]»). | |mltxt=-ή, -ό (AM [[ἐπαινετικός]], -ή, -όν)<br /><b>1.</b> αυτός που γίνεται για έπαινο<br /><b>2.</b> αυτός που συνηθίζει να επαινεί, [[εγκωμιαστικός]] («επαινετικά [[λόγια]]»). | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:58, 25 August 2023
English (LSJ)
ἐπαινετική, ἐπαινετικόν, given to praising, laudatory, Arist.EN1125a7; λόγος ἐ. Luc.Pr. Im.19. Adv. ἐπαινετικῶς Eust.102.37.
German (Pape)
[Seite 895] ή, όν, zum Loben geneigt, Arist. Eth 4, 8; lobend, λόγος, Luc. pro imagg. 19. – Adv. Eust.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
qui concene l'éloge, laudatif.
Étymologie: ἐπαινέω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπαινετικός:
1 склонный к восхвалению (οὐκ ἐ. οὐδὲ κακολόγος Arst.);
2 хвалебный, похвальный (λόγος Luc.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπαινετικός: -ή, -όν, ὁ ἔχων τὴν συνήθειαν νὰ ἐπαινῇ, οὐδ’ αὖ ἐπαινετικός ἐστιν Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 8, 31· ἔχων ἔπαινον, ἐγκωμιαστικός, τῶν ἐπαινετικῶν τούτων λόγων Λουκ. Ὑπὲρ τῶν Εἰκόν. 19. ― Ἐπίρρ. ἐπαινετικῶς Εὐστ. 102. 37.
Greek Monolingual
-ή, -ό (AM ἐπαινετικός, -ή, -όν)
1. αυτός που γίνεται για έπαινο
2. αυτός που συνηθίζει να επαινεί, εγκωμιαστικός («επαινετικά λόγια»).
