Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

pullulo: Difference between revisions

From LSJ

Ὁπόσον τῷ ποδὶ περρέχει τᾶς γᾶς, τοῦτο χάρις → Every inch of his stature is grace

Theocritus, Idylls, 30.3
m (Text replacement - ":: ([\w\s'-]+)([,;]) ([\w\s'-]+)([,;]) ([\w\s'-]+) }}" to ":: $1$2 $3$4 $5 }}")
(CSV3 import)
 
Line 10: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=pullulo, āvī, ātum, āre ([[pullulus]]), I) intr. [[ausschlagen]], hervorsprossen, -[[keimen]], [[treiben]], A) eig. u. übtr.: a) eig., v. [[Pflanzen]] usw., Verg., Colum. u.a. – b) poet. übtr., [[tot]] pullulat atra colubris, läßt (aus ihrer [[Stirn]]) hervorwimmeln, Verg. Aen. 7, 329. – B) bildl., [[sich]] [[entwickeln]], [[quae]] ([[luxuria]]) [[iam]] tum incipiebat pullulare (zu [[wuchern]]), Nep. Cat. 2, 3: [[sors]] nascentium obitorum [[loco]] pullulat, Apul. de mund. 23: [[unde]] fluxioris vitae initia (die Keime) pullularunt, Amm. 22, 4, 3: et surgere ac pullulare [[plus]] coepit haereticae perversitatis et schismatum venenata [[pernicies]], Cypr. de cath. eccl. unit. 16 in.: [[quae]] (genera peccatorum) in ipso divitiarum sinu [[atque]] matrice [[quasi]] in naturali quodam fomite pullularint, Salv. adv. avar. 2, 14, 69. – II) tr. hervorsprossen [[lassen]], [[bes]]. [[von]] der [[Erde]], [[hervorbringen]], [[zeugen]], terras Venerem aliam pullulasse, Apul.: [[tamquam]] silvam ex se (v. Bäumen), Ambros.: aperiatur [[terra]] et pullulet salvatorem, Lact.: oviparos pullulat [[fetus]], Fulg. Vgl. Bünemann Lact. 4, 12, 9. Hildebr. Apul. [[met]]. 4, 28. Muncker Fulg. myth. 1, 12. p. 45.
|georg=pullulo, āvī, ātum, āre ([[pullulus]]), I) intr. [[ausschlagen]], hervorsprossen, -[[keimen]], [[treiben]], A) eig. u. übtr.: a) eig., v. [[Pflanzen]] usw., Verg., Colum. u.a. – b) poet. übtr., [[tot]] pullulat atra colubris, läßt (aus ihrer [[Stirn]]) hervorwimmeln, Verg. Aen. 7, 329. – B) bildl., [[sich]] [[entwickeln]], [[quae]] ([[luxuria]]) [[iam]] tum incipiebat pullulare (zu [[wuchern]]), Nep. Cat. 2, 3: [[sors]] nascentium obitorum [[loco]] pullulat, Apul. de mund. 23: [[unde]] fluxioris vitae initia (die Keime) pullularunt, Amm. 22, 4, 3: et surgere ac pullulare [[plus]] coepit haereticae perversitatis et schismatum venenata [[pernicies]], Cypr. de cath. eccl. unit. 16 in.: [[quae]] (genera peccatorum) in ipso divitiarum sinu [[atque]] matrice [[quasi]] in naturali quodam fomite pullularint, Salv. adv. avar. 2, 14, 69. – II) tr. hervorsprossen [[lassen]], [[bes]]. [[von]] der [[Erde]], [[hervorbringen]], [[zeugen]], terras Venerem aliam pullulasse, Apul.: [[tamquam]] silvam ex se (v. Bäumen), Ambros.: aperiatur [[terra]] et pullulet salvatorem, Lact.: oviparos pullulat [[fetus]], Fulg. Vgl. Bünemann Lact. 4, 12, 9. Hildebr. Apul. [[met]]. 4, 28. Muncker Fulg. myth. 1, 12. p. 45.
}}
{{LaZh
|lnztxt=pullulo, as, are. n. act. (''pullus''.) :: 發芽。自根生枝。— incipiebat luxuria 淫意始萌。
}}
}}

Latest revision as of 22:22, 12 June 2024

Latin > English

pullulo pullulare, pullulavi, pullulatus V :: sprout, send forth new growth; spring forth

Latin > English (Lewis & Short)

pullŭlo: āvi, ātum, 1, v. n. and
I a. [1. pullulus.
I Neutr., to put forth, sprout out, come forth.
   A Lit., of plants and animals: pullulat ab radice, Verg. G. 2, 17: quo laetius pullulent (vites), Col. 4, 27, 1.— Of animals, to bring forth young: tot pullulat atra colubris, Verg. A. 7, 329.—
   B Trop.: pullulare incipiebat luxuria, to spread, grow, increase, Nep. Cat. 2, 3: sors nascentium obitorum loco pullulat, App. Mund. 23, p. 68, 12; cf. Amm. 22, 4, 3; Cypr. Cath. Eccl. Un. 16 init.—
II Act., to bring forth, produce: terras Venerem aliam pullulasse, App. M. 4, p. 301: aperiatur terra, et pullulet salvatorem, Lact. 4, 12, 9: fetus, Fulg. Myth. 1, 12.

Latin > French (Gaffiot 2016)

pullŭlō,¹⁴ āvī, ātum, āre (pullulus),
1 intr., avoir des rejetons, pulluler [plantes ou animaux] : Virg. G. 2, 17 ; En. 7, 329 || [fig.] se multiplier, se répandre : Nep. Cato 2, 3 ; Apul. Mund. 23
2 tr., faire produire en abondance : Apul. M. 4, 28 ; Lact. Inst. 4, 12, 9.

Latin > German (Georges)

pullulo, āvī, ātum, āre (pullulus), I) intr. ausschlagen, hervorsprossen, -keimen, treiben, A) eig. u. übtr.: a) eig., v. Pflanzen usw., Verg., Colum. u.a. – b) poet. übtr., tot pullulat atra colubris, läßt (aus ihrer Stirn) hervorwimmeln, Verg. Aen. 7, 329. – B) bildl., sich entwickeln, quae (luxuria) iam tum incipiebat pullulare (zu wuchern), Nep. Cat. 2, 3: sors nascentium obitorum loco pullulat, Apul. de mund. 23: unde fluxioris vitae initia (die Keime) pullularunt, Amm. 22, 4, 3: et surgere ac pullulare plus coepit haereticae perversitatis et schismatum venenata pernicies, Cypr. de cath. eccl. unit. 16 in.: quae (genera peccatorum) in ipso divitiarum sinu atque matrice quasi in naturali quodam fomite pullularint, Salv. adv. avar. 2, 14, 69. – II) tr. hervorsprossen lassen, bes. von der Erde, hervorbringen, zeugen, terras Venerem aliam pullulasse, Apul.: tamquam silvam ex se (v. Bäumen), Ambros.: aperiatur terra et pullulet salvatorem, Lact.: oviparos pullulat fetus, Fulg. Vgl. Bünemann Lact. 4, 12, 9. Hildebr. Apul. met. 4, 28. Muncker Fulg. myth. 1, 12. p. 45.

Latin > Chinese

pullulo, as, are. n. act. (pullus.) :: 發芽。自根生枝。— incipiebat luxuria 淫意始萌。