Παλαίμων: Difference between revisions
Ἤθους δὲ βάσανός ἐστιν ἀνθρώποις χρόνος → Est moris explorator humani dies → Des menschlichen Charakters Wetzstein ist die Zeit
(30) |
(5) |
||
Line 18: | Line 18: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=<b>(II)</b><br />[[Παλαίμων]], -ονος, ὁ (Α)<br />[[θεός]] που λατρευόταν [[κατά]] την [[αρχαιότητα]] ως [[προστάτης]] τών ναυαγών<br /><b>2.</b> [[προσωνυμία]] του Ηρακλέους.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Βλ. λ. [[παλαιμονώ]]]. | |mltxt=<b>(II)</b><br />[[Παλαίμων]], -ονος, ὁ (Α)<br />[[θεός]] που λατρευόταν [[κατά]] την [[αρχαιότητα]] ως [[προστάτης]] τών ναυαγών<br /><b>2.</b> [[προσωνυμία]] του Ηρακλέους.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Βλ. λ. [[παλαιμονώ]]]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''Πᾰλαίμων:''' -ονος, ὁ ([[παλαίω]]), ο [[Παλαίμων]], δηλ. ο Παλαιστής, αρσεν. κύριο όνομα, όνομα του Μελικέρτη, γιου της Ινούς, που λατρευόταν ως [[θεός]] της θάλασσας, [[ευμενής]] προς τους ναυαγούς, σε Ευρ. | |||
}} | }} |
Revision as of 21:20, 30 December 2018
English (LSJ)
ονος, ὁ, Palaemon, a sea-god friendly to the shipwrecked, E.IT271, Lyc.229; also epith. of Heracles, Id.663, Hsch.: —hence Πᾰλαιμόνιον, τό,
A temple of Palaemon, IG4.203 (Corinth).
Greek (Liddell-Scott)
Πᾰλαίμων: -ονος, ἀρσ. κύρ. ὄνομα, ἐπώνυμον τοῦ Μελικέρτου υἱοῦ τῆς Ἰνοῦς, ὅστις ἐλατρεύετο ὑπὸ τὸ ὄνομα τοῦτο ὡς θαλάσσιος θεὸς προστάτης τῶν ναυαγῶν (πρβλ. Οὐεργιλ. Γεωργ. 1. 437, Αἰν. 5. 823), ἐν τῇ Λατ. λέγεται καὶ Portunus, Εὐρ. Ι. Τ. 271, Λυκόφρ. 228· ὡσαύτως ἐπώνυμον τοῦ Ἡρακλέους, ὁ αὐτ. 663, Ἡσύχ.· - Πᾰλαιμόνιον, τό, ὁ ναὸς τοῦ Παλαίμονος, Συλλ. Ἐπιγρ. 1104. (Πιθαν. ἐκ τοῦ παλαίω).
French (Bailly abrégé)
ονος (ὁ) :
Palæmon :
1 surn. de Mélikertès;
2 surn. d’Héraklès.
Étymologie: παλαίω.
Greek Monolingual
(II)
Παλαίμων, -ονος, ὁ (Α)
θεός που λατρευόταν κατά την αρχαιότητα ως προστάτης τών ναυαγών
2. προσωνυμία του Ηρακλέους.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. παλαιμονώ].
Greek Monotonic
Πᾰλαίμων: -ονος, ὁ (παλαίω), ο Παλαίμων, δηλ. ο Παλαιστής, αρσεν. κύριο όνομα, όνομα του Μελικέρτη, γιου της Ινούς, που λατρευόταν ως θεός της θάλασσας, ευμενής προς τους ναυαγούς, σε Ευρ.