σπαστικός: Difference between revisions
Βέλτιόν ἐστι σῶμά γ' ἢ ψυχὴν νοσεῖν → Deterior animi morbus es quam corporis → Am Körper krank zu sein ist besser als an der Seel'
(38) |
(4) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-ή, -ό / [[σπαστικός]], -ή, -όν, ΝΑ<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> (για παθολογική [[κατάσταση]]) αυτός που προκαλείται ή συνοδεύεται από σπασμούς (α. «σπαστική [[βρογχίτιδα]]» β. «σπαστική [[κολίτιδα]]»)<br /><b>2.</b> (<b>το ουδ. πληθ. ως ουσ.</b>) <i>τα σπαστικά</i><br /><b>ιατρ.</b> [[παιδιά]] που πάσχουν από βρεφική [[εγκεφαλοπάθεια]] οφειλόμενη σε συνθήκες ανοξίας [[κατά]] τον τοκετό<br /><b>3.</b> <b>μτφ.</b> πολύ [[ενοχλητικός]]<br /><b>αρχ.</b><br />αυτός που απορροφά, [[απορροφητικός]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Το επίθ. [[σπαστικός]] έχει προέλθει από το ρηματ. επίθ. του [[σπάω]] / <i>σπώ</i>, το οποίο απαντά μόνο σε συνθ. τ. με τη [[μορφή]] -<i>σπαστος</i>]. | |mltxt=-ή, -ό / [[σπαστικός]], -ή, -όν, ΝΑ<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> (για παθολογική [[κατάσταση]]) αυτός που προκαλείται ή συνοδεύεται από σπασμούς (α. «σπαστική [[βρογχίτιδα]]» β. «σπαστική [[κολίτιδα]]»)<br /><b>2.</b> (<b>το ουδ. πληθ. ως ουσ.</b>) <i>τα σπαστικά</i><br /><b>ιατρ.</b> [[παιδιά]] που πάσχουν από βρεφική [[εγκεφαλοπάθεια]] οφειλόμενη σε συνθήκες ανοξίας [[κατά]] τον τοκετό<br /><b>3.</b> <b>μτφ.</b> πολύ [[ενοχλητικός]]<br /><b>αρχ.</b><br />αυτός που απορροφά, [[απορροφητικός]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Το επίθ. [[σπαστικός]] έχει προέλθει από το ρηματ. επίθ. του [[σπάω]] / <i>σπώ</i>, το οποίο απαντά μόνο σε συνθ. τ. με τη [[μορφή]] -<i>σπαστος</i>]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''σπαστικός:''' втягивающий, вбирающий внутрь Arst. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 03:44, 1 January 2019
English (LSJ)
ή, όν,
A drawing in, absorbing, τῆς τροφῆς Arist.PA683a22, cf. Pr.881b15; σ. ζῴδια Cat. Cod.Astr. 1.166, 4.152, 8(3).100.
German (Pape)
[Seite 918] ziehend, zuckend, Arist. H. A. 10, 1.
Greek (Liddell-Scott)
σπαστικός: -ή, -όν, (σπάω) ὁ συνέλκων, ἀπορροφῶν, πρὸς αὐτὴν Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 10. 7, 4· τῆς τροφῆς ὁ αὐτ. π. Ζ. Μορ. 4. 6, 13.
Greek Monolingual
-ή, -ό / σπαστικός, -ή, -όν, ΝΑ
νεοελλ.
1. (για παθολογική κατάσταση) αυτός που προκαλείται ή συνοδεύεται από σπασμούς (α. «σπαστική βρογχίτιδα» β. «σπαστική κολίτιδα»)
2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα σπαστικά
ιατρ. παιδιά που πάσχουν από βρεφική εγκεφαλοπάθεια οφειλόμενη σε συνθήκες ανοξίας κατά τον τοκετό
3. μτφ. πολύ ενοχλητικός
αρχ.
αυτός που απορροφά, απορροφητικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. Το επίθ. σπαστικός έχει προέλθει από το ρηματ. επίθ. του σπάω / σπώ, το οποίο απαντά μόνο σε συνθ. τ. με τη μορφή -σπαστος].
Russian (Dvoretsky)
σπαστικός: втягивающий, вбирающий внутрь Arst.
