κακόφωνος: Difference between revisions
Ἰὸς πέφυκεν ἀσπίδος κακὴ γυνή → Ipsum venenum aspidis mulier mala → Das reinste Natterngift ist eine schlechte Frau
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)<b class="b3">(\w+)<\/b>" to "$1") |
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">") |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=kakofonos | |Transliteration C=kakofonos | ||
|Beta Code=kako/fwnos | |Beta Code=kako/fwnos | ||
|Definition=ον, <span class="sense" | |Definition=ον, <span class="sense"> <span class="bld">A</span> <b class="b2">ill-sounding, not producing agreeable sounds</b>, <b class="b3">τὰ ξηρὰ κ</b>. <span class="bibl">Arist.<span class="title">Aud.</span>802b23</span>; [[with a bad voice]], τραγῳδός <span class="bibl">D.T.631.21</span>, Phlp.in de An.533.32; opp. [[εὔφωνος]], Phld.<span class="title">Po. Herc.</span>994<span class="title">Fr.</span>11; of words, [[cacophonous]], <span class="bibl">D.H.<span class="title">Comp.</span>12</span>, cf. <span class="bibl">16</span> (Sup.), <span class="bibl">D.T.631.20</span>; <b class="b3">τὸ κ</b>., = [[κακοφωνία]], Sch.<span class="bibl">Ar.<span class="title">Eq.</span>248</span>.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 22:30, 10 December 2020
English (LSJ)
ον, A ill-sounding, not producing agreeable sounds, τὰ ξηρὰ κ. Arist.Aud.802b23; with a bad voice, τραγῳδός D.T.631.21, Phlp.in de An.533.32; opp. εὔφωνος, Phld.Po. Herc.994Fr.11; of words, cacophonous, D.H.Comp.12, cf. 16 (Sup.), D.T.631.20; τὸ κ., = κακοφωνία, Sch.Ar.Eq.248.
German (Pape)
[Seite 1305] mit unangenehmer, rauher Stimme, mißtönend, Rhett., Schol. Ar. Equ. 248.
Greek (Liddell-Scott)
κακόφωνος: -ον, κακῶς ἠχῶν, μὴ ἀπηχῶν, τὰ ξηρὰ κακόφωνα Ἀριστ. π. Ἀκουστ. 40· ἐπὶ λέξεων, Διον. Ἁλ. π. Συνθ. 12· τὸ κακόφωνον = κακοφωνία, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Ἱππ. 248. - πρὸς ἑρμηνείαν τοῦ δυσκέλαδος, «κακοκέλαδος, καὶ οἰονεὶ κακόφωνος» Πρόκλ. εἰς Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 194.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM κακόφωνος, -ον)
1. (για πρόσ.) αυτός που έχει κακή, βραχνή, ή δυσάρεστη φωνή
2. (για ήχους, λέξεις, ονόματα ή πράγματα) αυτός που ηχεί άσχημα, δυσάρεστος στην ακοή, κακόηχος
αρχ.
το ουδ. ως ουσ. τὸ κακόφωνον
η κακοφωνία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + -φωνος (< φωνή), πρβλ. ετερό-φωνος, μεγαλό-φωνος].
Russian (Dvoretsky)
κᾰκόφωνος: неблагозвучный, неприятно звучащий Arst., Plut.
