διαζευκτικός: Difference between revisions
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br />disjonctif.<br />'''Étymologie:''' [[διαζεύγνυμι]]. | |btext=ή, όν :<br />disjonctif.<br />'''Étymologie:''' [[διαζεύγνυμι]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''διαζευκτικός:''' грам. разделительный ([[σύνδεσμος]] Diog. L., Plut.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-ή, -ό (Α [[διαζευκτικός]], -ή, -όν) [[διαζευγνύω]]<br /><b>1.</b> ο [[διαχωριστικός]], ο [[επιτήδειος]] στο να διαζευγνύει, να δια χωρίζει<br /><b>2.</b> ο [[επιτήδειος]] ή [[κατάλληλος]] για [[διάζευξη]] [[λόγος]] ή [[σύνδεσμος]]. | |mltxt=-ή, -ό (Α [[διαζευκτικός]], -ή, -όν) [[διαζευγνύω]]<br /><b>1.</b> ο [[διαχωριστικός]], ο [[επιτήδειος]] στο να διαζευγνύει, να δια χωρίζει<br /><b>2.</b> ο [[επιτήδειος]] ή [[κατάλληλος]] για [[διάζευξη]] [[λόγος]] ή [[σύνδεσμος]]. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 12:40, 3 October 2022
English (LSJ)
ή, όν, disjunctive, σύνδεσμος Chrysipp.Stoic.2.68, A.D.Conj.216.10; συλλογισμός Chrysipp.Stoic.2.88; πρὸς τοὺς Ἀμεινίου -κούς (sc. λόγους), title of work by Chrysipp., Stoic.2.7. Adv. -κῶς A.D.Synt.9.27.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
1 gram. disyuntivo σύνδεσμος Chrysipp.Stoic.2.68, A.D.Coni.216.5, Synt.265.15, Plu.2.1026b, Gramm.Pap.2.108, συλλογισμός Chrysipp.Stoic.2.88, πρὸς τοὺς Ἀμεινίου διαζευτικούς (sc. λόγους) tít. de una obra de Crisipo, D.L.7.196, ὁ ‘ἢ’ δ. Steph.in Hp.Aph.3.152.5.
2 adv. -ῶς disyuntivamente A.D.Synt.9.27, κατὰ τοὺς τοιούτους ἅπαντας λόγους οἱ σύνδεσμοι οὐ δ., ἀλλὰ παραδιαζευκτικῶς εἰσιν Gal.7.537, cf. Phlp.in APr.17.29.
German (Pape)
[Seite 577] ή, όν, trennend, σύνδεσμος, conjunctio disjunctiva, Gramm.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
disjonctif.
Étymologie: διαζεύγνυμι.
Russian (Dvoretsky)
διαζευκτικός: грам. разделительный (σύνδεσμος Diog. L., Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
διαζευκτικός: -ή, -όν, λόγος ἢ σύνδεσμος, ἐπιτήδειος ἢ κατάλληλος πρὸς διάζευξιν, Διογ. Λ. 7. 72. -Ἐπίρρ. -κῶς Ἀπόλλ. π. Συντάξ. σ. 9.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α διαζευκτικός, -ή, -όν) διαζευγνύω
1. ο διαχωριστικός, ο επιτήδειος στο να διαζευγνύει, να δια χωρίζει
2. ο επιτήδειος ή κατάλληλος για διάζευξη λόγος ή σύνδεσμος.
