ἀγέλαστος: Difference between revisions
μήτε ἐγρηγορόσιν μήτε εὕδουσι κύρτοις ἀργὸν θήραν διαπονουμένοις → weels that secure a lazy angling for men whether asleep or awake
(13_6a) |
(6_15) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0012.png Seite 12]] nicht lachend, traurig, ἀγέλαστα πρόσωπα, finstere Gesichter, Aesch. Ag. 768, ch.; ἀ. [[πέτρα]] hieß der Stein, auf welchem Ceres bei Athen ausgeruht haben sollte, H. h. Cer. 200; B. A. 337; vgl. Zenob. 1, 7; übrtr. [[βίος]], Phryn. com. B. A. 344; συμφοραί, trauriges Geschick, Aesch. Ch. 30; [[Σίβυλλα]] ἀγέλαστα φθεγγομένη Plut. cur Pyth. 6. – Es ist ein Beiname mehrerer Philosophen, bes. des Heraklit. – Als Var. Hom. Odyss. 8, 307 ἤργ' ἀγέλαστα, Aristarch ἔργα γελαστά, s. Scholl. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0012.png Seite 12]] nicht lachend, traurig, ἀγέλαστα πρόσωπα, finstere Gesichter, Aesch. Ag. 768, ch.; ἀ. [[πέτρα]] hieß der Stein, auf welchem Ceres bei Athen ausgeruht haben sollte, H. h. Cer. 200; B. A. 337; vgl. Zenob. 1, 7; übrtr. [[βίος]], Phryn. com. B. A. 344; συμφοραί, trauriges Geschick, Aesch. Ch. 30; [[Σίβυλλα]] ἀγέλαστα φθεγγομένη Plut. cur Pyth. 6. – Es ist ein Beiname mehrerer Philosophen, bes. des Heraklit. – Als Var. Hom. Odyss. 8, 307 ἤργ' ἀγέλαστα, Aristarch ἔργα γελαστά, s. Scholl. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἀγέλαστος''': -ον, ([[γελάω]]), ὁ μὴ γελῶν, [[σοβαρός]], [[σκυθρωπός]], Ὕμ. Ὁμηρ. εἰς Δήμ. 200· ἀγ. πρόσωπα βιαζόμενοι, Αἰσχύλ. Ἀγ. 794· ἐπίθ. τοῦ Κράσσου Λουκίλ. παρὰ Κικέρωνι Fin. 5. 30. ― μεταφ., ἀγέλαστα φθέγγεσθαι, Ἡράκλ. παρὰ Πλουτ. 2. 397Α, ἀγ. [[φρήν]], Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 418, [[βίος]], Φρύν. Κωμ. ἐν «Μονοτρόπῳ», 1. ΙΙ. παθητ., οὐχὶ ἀξιογέλαστος, οὐχὶ σμικρὸς ἢ [[ἀνάξιος]] λόγου, ξυμφοραί, Αἰσχύλ. Χο. 30· [[ὡσαύτως]] ὡς ἑτέρα γραφ. ἐν Ὀδ. Θ. 307. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 09:56, 5 August 2017
English (LSJ)
ον, (γελάω)
A not laughing, grave, gloomy, h.Cer.200; ἀ. πρόσωπα βιαζόμενοι A.Ag.794; of the orator Crassus, Lucil. ap. Cic.Fin.5.30, cf. Vett. Val.75.11: metaph., Σίβυλλα ἀγέλαστα φθεγγομένη Heraclit.92; ἀ. φρήν A.Fr.290; βίος Phryn.Com. 18; ἀ. πέτρα, stone at Eleusis on which Demeter sat, SIG2587.183, Apollod. 1.5.1. II Pass., not to be laughed at, not trifling, ξυμφοραί A. Ch.30, v.l. Od.8.307.
German (Pape)
[Seite 12] nicht lachend, traurig, ἀγέλαστα πρόσωπα, finstere Gesichter, Aesch. Ag. 768, ch.; ἀ. πέτρα hieß der Stein, auf welchem Ceres bei Athen ausgeruht haben sollte, H. h. Cer. 200; B. A. 337; vgl. Zenob. 1, 7; übrtr. βίος, Phryn. com. B. A. 344; συμφοραί, trauriges Geschick, Aesch. Ch. 30; Σίβυλλα ἀγέλαστα φθεγγομένη Plut. cur Pyth. 6. – Es ist ein Beiname mehrerer Philosophen, bes. des Heraklit. – Als Var. Hom. Odyss. 8, 307 ἤργ' ἀγέλαστα, Aristarch ἔργα γελαστά, s. Scholl.
Greek (Liddell-Scott)
ἀγέλαστος: -ον, (γελάω), ὁ μὴ γελῶν, σοβαρός, σκυθρωπός, Ὕμ. Ὁμηρ. εἰς Δήμ. 200· ἀγ. πρόσωπα βιαζόμενοι, Αἰσχύλ. Ἀγ. 794· ἐπίθ. τοῦ Κράσσου Λουκίλ. παρὰ Κικέρωνι Fin. 5. 30. ― μεταφ., ἀγέλαστα φθέγγεσθαι, Ἡράκλ. παρὰ Πλουτ. 2. 397Α, ἀγ. φρήν, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 418, βίος, Φρύν. Κωμ. ἐν «Μονοτρόπῳ», 1. ΙΙ. παθητ., οὐχὶ ἀξιογέλαστος, οὐχὶ σμικρὸς ἢ ἀνάξιος λόγου, ξυμφοραί, Αἰσχύλ. Χο. 30· ὡσαύτως ὡς ἑτέρα γραφ. ἐν Ὀδ. Θ. 307.
