ἄνατος: Difference between revisions
(13_5) |
(6_18) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0211.png Seite 211]] (ἄτη), 1) ohne Schaden, Λοξίου κότῳ, unverletzt durch Apollo's Zorn, Aesch. Ag. 1184; κακῶν ἄν., durch kein Unheil gefährdet. Soph. O. C. 790, wo aber die Mehrzahl der codd. [[ἄναιτος]] haben, Schol. erklärt [[ἀναίτιος]]. – 2) unschädlich, [[πρᾶγμα]] Aesch. Suppl. 351, vgl. 354. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0211.png Seite 211]] (ἄτη), 1) ohne Schaden, Λοξίου κότῳ, unverletzt durch Apollo's Zorn, Aesch. Ag. 1184; κακῶν ἄν., durch kein Unheil gefährdet. Soph. O. C. 790, wo aber die Mehrzahl der codd. [[ἄναιτος]] haben, Schol. erklärt [[ἀναίτιος]]. – 2) unschädlich, [[πρᾶγμα]] Aesch. Suppl. 351, vgl. 354. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἄνᾱτος''': -ον, ὁ μὴ παθὼν βλάβην, Λοξίου κότῳ Αἰσχύλ. Ἀγ. 1211· κακῶν [[ἄνατος]], ὁ μὴ βλαβεὶς ὑπὸ κακῶν, Σοφ. Ο. Κ. 786, [[ἔνθα]] τὸ Λαυρ. Χειρόγρ. ἔχει [[ἄναιτος]] [[μετὰ]] ἐξηγ. γλωσσ., «[[ἤγουν]] [[ἀναίτιος]]»· πρβλ. ἀνατί. ΙΙ. ἐνέργ., μὴ προξενῶν βλάβην, εἴη δ’ ἄνατον [[πρᾶγμα]] Αἰσχύ. Ἱκ. 356· ἴδοιτο δῆτ’ ἄνατον φυγὰν [[αὐτόθι]] 359, 410 - Ἐπίρρ. -άτως, ἀτιμωρητεί, CIGS. III, 333. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 09:30, 5 August 2017
English (LSJ)
ον, (ἄτη)
A unharmed, B.Fr.19(cj.); Αοξίου κότῳ A.Ag. 1211; κακῶν ἄνατος harmed by no ills, S.OC786, where the Laur.Ms. ἄναιτος. II Act., not harming, harmless, A.Supp.356,359, 410. 2 immune from punishment, Ἀρχ. Ἐφ. 1920.76 (Crete, vi/v B.C.). Adv. -τως with impunity, IG9(1).333 (Locr.). (Contr. fr. ἀνάατος, q.v.)
German (Pape)
[Seite 211] (ἄτη), 1) ohne Schaden, Λοξίου κότῳ, unverletzt durch Apollo's Zorn, Aesch. Ag. 1184; κακῶν ἄν., durch kein Unheil gefährdet. Soph. O. C. 790, wo aber die Mehrzahl der codd. ἄναιτος haben, Schol. erklärt ἀναίτιος. – 2) unschädlich, πρᾶγμα Aesch. Suppl. 351, vgl. 354.
Greek (Liddell-Scott)
ἄνᾱτος: -ον, ὁ μὴ παθὼν βλάβην, Λοξίου κότῳ Αἰσχύλ. Ἀγ. 1211· κακῶν ἄνατος, ὁ μὴ βλαβεὶς ὑπὸ κακῶν, Σοφ. Ο. Κ. 786, ἔνθα τὸ Λαυρ. Χειρόγρ. ἔχει ἄναιτος μετὰ ἐξηγ. γλωσσ., «ἤγουν ἀναίτιος»· πρβλ. ἀνατί. ΙΙ. ἐνέργ., μὴ προξενῶν βλάβην, εἴη δ’ ἄνατον πρᾶγμα Αἰσχύ. Ἱκ. 356· ἴδοιτο δῆτ’ ἄνατον φυγὰν αὐτόθι 359, 410 - Ἐπίρρ. -άτως, ἀτιμωρητεί, CIGS. III, 333.
