κεῖνος: Difference between revisions
From LSJ
(Bailly1_3) |
(Autenrieth) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=κείνη, κεῖνο;<br /><i>épq. et ion. c.</i> [[ἐκεῖνος]]. | |btext=κείνη, κεῖνο;<br /><i>épq. et ion. c.</i> [[ἐκεῖνος]]. | ||
}} | |||
{{Autenrieth | |||
|auten=κείνη, κεῖνο: see [[ἐκεῖνος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 15:27, 15 August 2017
English (LSJ)
η, ο, Ion. and poet. for ἐκεῖνος. Adv. κείνως. κεινός, ή, όν, Ion. and poet. for κενός. κεινόω,
A v. κενόω. Κεῖος, v. Κέως. κεῖρα· γενεά, ἢ ἡλικία, Hsch.
German (Pape)
[Seite 1412] κείνη, κεῖνο, ion. u. p. = ἐκεῖνος, jener, bei Hom. die häufigere Form; auch bei Pind. nicht selten, so wie bei den Tragg. nach Versbedürfniß statt der längeren Form; vgl. Ellendt lex. Soph. – Einzeln auch in Prosa, vgl. Lob. zu Phryn. p. 7 ff; Bornemann zu Xen. Conv. 4, 12 u. Ast zu Plat. Legg. p. 22. – Bei den Kretern hieß κεῖνος der Geliebte.
Greek (Liddell-Scott)
κεῖνος: η, ο, Ἰων. καὶ Ἐπ. ἀντὶ τοῦ ἐκεῖνος. Ἐπίρρ. κείνως.
French (Bailly abrégé)
κείνη, κεῖνο;
épq. et ion. c. ἐκεῖνος.
English (Autenrieth)
κείνη, κεῖνο: see ἐκεῖνος.
