ἱππευτής: Difference between revisions
From LSJ
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
(Bailly1_3) |
(17) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=οῦ (ὁ) :<br /><b>1</b> qui va à cheval;<br /><b>2</b> cavalier.<br />'''Étymologie:''' [[ἱππεύω]]. | |btext=οῦ (ὁ) :<br /><b>1</b> qui va à cheval;<br /><b>2</b> cavalier.<br />'''Étymologie:''' [[ἱππεύω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἱππευτής]], ὁ (Α)<br />[[ιππεύω]]<br /><b>1.</b> αυτός που ιππεύει, [[ιππέας]], [[έφιππος]]<br /><b>2.</b> <b>ως επίθ.</b> [[ιππικός]], [[ικανός]] στην [[ίππευση]] και στην [[ιππομαχία]] (α. «ἱππευταὶ Τρῶες», Βακχ. β. «ἱππευτὴς [[στρατός]]», <b>Ευρ.</b>). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:19, 29 September 2017
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A rider, horseman, Pi.P.9.123: as Adj., Τρῶες B.12.160; στρατός E.HF408 (lyr.).
Greek (Liddell-Scott)
ἱππευτής: -οῦ, ὁ ἱππεύς, ἔφιππος, Πινδ. Π. 9. 217· ἱππευτὴς στρατὸς Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 408.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
1 qui va à cheval;
2 cavalier.
Étymologie: ἱππεύω.
Greek Monolingual
ἱππευτής, ὁ (Α)
ιππεύω
1. αυτός που ιππεύει, ιππέας, έφιππος
2. ως επίθ. ιππικός, ικανός στην ίππευση και στην ιππομαχία (α. «ἱππευταὶ Τρῶες», Βακχ. β. «ἱππευτὴς στρατός», Ευρ.).
