ναέτης: Difference between revisions
From LSJ
ξένος ὢν ἀκολούθει τοῖς ἐπιχωρίοις νόμοις → as a foreigner, follow the laws of that country | when in Rome, do as the Romans do
(Bailly1_3) |
(26) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ, ἡ)<br />habitant, habitante.<br />'''Étymologie:''' [[ναίω]]. | |btext=ου (ὁ, ἡ)<br />habitant, habitante.<br />'''Étymologie:''' [[ναίω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ναέτης]], δωρ. τ. ναέτας, ὁ, ἡ (Α) [[ναίω]]<br />(ως αρσ. και ως θηλ.) [[κάτοικος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:01, 29 September 2017
English (LSJ)
ου, Dor. νᾰέτας, α, ὁ,
A inhabitant, Simon.57, Ephipp.5.1 (anap.), AP9.535, Limen.41, IG5(2).474 (Megalopolis): asfem., AP 6.207.10 (Arch.).
German (Pape)
[Seite 227] ὁ, Bewohner, Einwohner, wie ναιέτης, Archi. 5 (XI, 207), Ep. ad. 427 (IX, 535) u. öfter in der Anth.; χώρας, Ephipp. com. bei Ath. VIII, 348 e.
Greek (Liddell-Scott)
ναέτης: -ου, ὁ, ἔνοικος, κάτοικος, οἰκήτωρ, Σιμων. 6, Ἔφιππ. ἐν «Γηρυόνῃ» 1, Ἀνθ. Π. 9. 535· ὡσαύτως ὡς θηλυκ., Ἀνθ. Π. 6. 207. 10.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ, ἡ)
habitant, habitante.
Étymologie: ναίω.
Greek Monolingual
ναέτης, δωρ. τ. ναέτας, ὁ, ἡ (Α) ναίω
(ως αρσ. και ως θηλ.) κάτοικος.
