ἐπίληπτος: Difference between revisions
Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous
(Bailly1_2) |
(13) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />pris sur le fait.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπιλαμβάνω]]. | |btext=ος, ον :<br />pris sur le fait.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπιλαμβάνω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐπίληπτος]] και ιων. τ. [[ἐπίλαμπτος]], -ον (Α) [[επιλαμβάνω]]<br /><b>1.</b> αυτός που συνελήφθη επ’ αυτοφώρω («καὶ πῶς [[ἐπίληπτος]] ᾑρέθη», <b>Σοφ.</b>)<br /><b>2.</b> αξιοκατάκριτος, [[επιλήψιμος]]<br /><b>3.</b> [[ανίκανος]], [[ανίσχυρος]]<br /><b>4.</b> αυτός που πάσχει από [[επιληψία]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:33, 29 September 2017
English (LSJ)
Ion. ἐπίλαμπτος, ον,
A caught or detected in anything, ἐ. ᾑρέθη S.Ant.406: c.part., ἐπίλαμπτος ἀφάσσουσα caught in the act of feeling, Hdt.3.69. 2. culpable, censurable, πάθος Ph.2.348; βίος Id.2.4, al., cf. Porph.Chr.23; of errors in metre, Heph.4.6. 3. disabled, ἀνδράποδον Hyp.Ath.15 (unless in signf. 11); of a hen-partridge, Arist.HA613b18. II. suffering from epilepsy, Hp.Aph.3.16:—D.25.80 puns on the two senses, τοὺς ἐπιλήπτους φησὶν ἰᾶσθαι, αὐτὸς ὢν ἐ. πάσῃ πονηρίᾳ; so ἐ. ὑπὸ πάθους Plu.2.798f.
German (Pape)
[Seite 958] ergriffen, ertappt, πῶς ὁρᾶται κἀπίληπτος ᾑρέθη Soph. Ant. 402, wie ἐπίλαμπτος Her. 3, 69; bes. von der fallenden Sucht, Epilepsie ergriffen, damit behaftet, epileptisch, τοὺς ἐπιλήπτους φησὶν ἰᾶσθαι Dem. 25, 80, wo er in allgemeiner Bdtg hinzusetzt αὐτὸς ὢν ἐπίληπτος πάσῃ πονηρίᾳ; Arist. u. Folgde, Medic.; ἐπιλήπτους ὑπὸ πάθους γενομένους Plut. reip. ger. praec. 2. – Bei Sp. tadelnswerth, καὶ ἐπάρατος βίος Philo. – Vgl. noch ἐπιλήψιμος.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
pris sur le fait.
Étymologie: ἐπιλαμβάνω.
Greek Monolingual
ἐπίληπτος και ιων. τ. ἐπίλαμπτος, -ον (Α) επιλαμβάνω
1. αυτός που συνελήφθη επ’ αυτοφώρω («καὶ πῶς ἐπίληπτος ᾑρέθη», Σοφ.)
2. αξιοκατάκριτος, επιλήψιμος
3. ανίκανος, ανίσχυρος
4. αυτός που πάσχει από επιληψία.
