εὔκομος: Difference between revisions
ἀλωπεκίζω πρὸς ἑτέραν ἀλώπεκα → Greek meets Greek | with the fox, be a fox
(Bailly1_2) |
(15) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />à la belle toison.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[κόμη]]. | |btext=ος, ον :<br />à la belle toison.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[κόμη]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[εὔκομος]], -ον, επικ. και [[λυρικός]] τ. ἠΰκομος, -ον (Α)<br /><b>1.</b> (για θεές και ευγενείς γυναίκες) αυτή που έχει ωραία [[κόμη]], ωραία μαλλιά, η [[καλλίκομος]]<br /><b>2.</b> (για ζώα) αυτός που έχει καλό, [[ωραίο]] [[μαλλί]], ο [[εύμαλλος]] («εὔκομα μῆλα» — τα εύμαλλα πρόβατα, <b>Ανθ. Παλ.</b>)<br /><b>3.</b> (για δέντρα) α) αυτός που έχει [[ωραίο]] [[φύλλωμα]] («δένδρεσιν ἠϋκόμοισιν», Εμπ.)<br />β) [[καρποφόρος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>κομος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[κόμη]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>βαθύ</i>-<i>κομος</i>, <i>καλλί</i>-<i>κομος</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:14, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, (κόμη)
A lovely-haired, of goddesses and noble ladies, Ep. and Lyr. form ἠΰκομος, Il.1.36, Hes. Th.241, Pi.O.6.91, P.5.45; Σελήνη Epimenid.2: in Prose, Philostr.Ep.29; well-fleeced, εὔκομα μῆλα AP9.363.20 (Mel.); with goodly foliage, δένδρεσιν ἠϋκόμοισιν Emp.127.2, cf. Alex.Aphr.Pr.2.51.
German (Pape)
[Seite 1075] = εὐκόμης, z. B. μῆλα, Mel. 110, 20 (IX, 363). Vgl. das ep. ἠΰκομος.
Greek (Liddell-Scott)
εὔκομος: Ἐπικ. ἠΰκομος, ον, (κόμη) ἔχων ὡραίαν κόμην, ἐπὶ θεαινῶν καὶ εὐγενῶν γυναικῶν, Ὅμ. καὶ Ἡσίοδ., ἐν τῷ Ἐπικῷ τύπῳ· οὕτω Πινδ. Ο. 6.154, Π. 5. 60· εὔμαλλος, εὔκομα μῆλα Ἀνθ. Π. 9. 363, 20: - ἐπὶ ἄλσους, Πολυδ. Α΄, 229.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
à la belle toison.
Étymologie: εὖ, κόμη.
Greek Monolingual
εὔκομος, -ον, επικ. και λυρικός τ. ἠΰκομος, -ον (Α)
1. (για θεές και ευγενείς γυναίκες) αυτή που έχει ωραία κόμη, ωραία μαλλιά, η καλλίκομος
2. (για ζώα) αυτός που έχει καλό, ωραίο μαλλί, ο εύμαλλος («εὔκομα μῆλα» — τα εύμαλλα πρόβατα, Ανθ. Παλ.)
3. (για δέντρα) α) αυτός που έχει ωραίο φύλλωμα («δένδρεσιν ἠϋκόμοισιν», Εμπ.)
β) καρποφόρος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κομος (< κόμη), πρβλ. βαθύ-κομος, καλλί-κομος].
