πεύκινος: Difference between revisions
Τὸ ζῆν ἀλύπως ἀνδρός ἐστιν εὐτυχοῦς → Satis beati est esse sine maeroribus → Ein Leben ohne Leid führt nur, wer glücklich ist
(Bailly1_4) |
(32) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=η, ον :<br /><b>1</b> qui coule d’un pin : [[δάκρυ]] EUR goutte de résine;<br /><b>2</b> en bois de pin.<br />'''Étymologie:''' [[πεύκη]]. | |btext=η, ον :<br /><b>1</b> qui coule d’un pin : [[δάκρυ]] EUR goutte de résine;<br /><b>2</b> en bois de pin.<br />'''Étymologie:''' [[πεύκη]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-η, -ο / [[πεύκινος]], -ίνη, -ον, ΝΜΑ<br /><b>1.</b> αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο [[πεύκο]]<br /><b>2.</b> κατασκευασμένος από [[ξύλο]] πεύκου<br /><b>αρχ.</b><br /><b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τα πεύκινα</i><br />τα κλαδιά πεύκου.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[πεύκη]] <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -<i>ινος</i> (<b>πρβλ.</b> <i>ξύλ</i>-<i>ινος</i>)]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:17, 29 September 2017
English (LSJ)
η, ον,
A of, from, or made of pine or pine wood, κορμοί E.Hec.575; λαμπάς S. Tr.1198; π. δάκρυ tear of the pine, i. e. the resinous drops that ooze from it, E.Med.1200; ῥητίνη Dsc.1.71; πεύκινα, τά, pine-logs, Plb. 5.89.1, cf. IG12.342.70.
German (Pape)
[Seite 607] von der Fichte kommend, gemacht, fichten; λαμπάς, Soph. Trach. 1188; κορμοί, Eur. Hec. 575; δάκρυ, das von der Fichte tröpfelnde Harz, Med. 1200; ξύλα, Pol. 5, 89, 1.
Greek (Liddell-Scott)
πεύκῐνος: -η, -ον, (πεύκη) ὁ ἐκ πεύκης ἢ πεποιημένος ἐκ ξύλου πεύκης, π. κορμὸς Εὐρ. Ἑκάβ. 575· λαμπὰς Σοφ. Τρ. 1198 π. δάκρυα, δηλ. αἱ ῥητινώδεις σταγόνες αἱ στάζουσαι ἐξ αὐτῆς, Εὐρ. Μήδ. 1200· οὕτω, πεύκης νοτὶς Ἀνθ. Παλ. 11. 248.
French (Bailly abrégé)
η, ον :
1 qui coule d’un pin : δάκρυ EUR goutte de résine;
2 en bois de pin.
Étymologie: πεύκη.
Greek Monolingual
-η, -ο / πεύκινος, -ίνη, -ον, ΝΜΑ
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο πεύκο
2. κατασκευασμένος από ξύλο πεύκου
αρχ.
το ουδ. ως ουσ. τα πεύκινα
τα κλαδιά πεύκου.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πεύκη + κατάλ. -ινος (πρβλ. ξύλ-ινος)].
