ὑληκοίτης: Difference between revisions
From LSJ
Ὑπὸ τῆς ἀνάγκης πολλὰ γίγνεται κακά → Ad multa cogit nos necessitas mala → Der Zwang der Not lässt vieles schlimme Leid geschehn
(Bailly1_5) |
(42) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ) :<br />qui habite dans les bois.<br />'''Étymologie:''' [[ὕλη]], [[κοίτη]]. | |btext=ου (ὁ) :<br />qui habite dans les bois.<br />'''Étymologie:''' [[ὕλη]], [[κοίτη]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=ὁ, Α<br />αυτός που κατοικεί στο [[δάσος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ὕλη</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>κοίτης</i> (<span style="color: red;"><</span> [[κοίτη]]), <b>πρβλ.</b> <i>ἀνεμο</i>-<i>κοίτης</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:54, 29 September 2017
English (LSJ)
[ῡ], ου, ὁ,
A one who lodges in the wood, Hes.Op.529.
German (Pape)
[Seite 1177] ὁ, der Waldlagerer, Waldbewohner, Hes. O. 531.
Greek (Liddell-Scott)
ὑληκοίτης: -ου, ὁ, ὁ ἐν λόχμαις κοιταζόμενος, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 527.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
qui habite dans les bois.
Étymologie: ὕλη, κοίτη.
Greek Monolingual
ὁ, Α
αυτός που κατοικεί στο δάσος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕλη + -κοίτης (< κοίτη), πρβλ. ἀνεμο-κοίτης].
