ἀτημελής: Difference between revisions
Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either
(6) |
(3) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἀτημελής]], -ές (Α) [[τημελώ]]<br /><b>1.</b> παραμελημένος, [[απεριποίητος]]<br /><b>2.</b> [[αμελής]], [[απρόσεκτος]]. | |mltxt=[[ἀτημελής]], -ές (Α) [[τημελώ]]<br /><b>1.</b> παραμελημένος, [[απεριποίητος]]<br /><b>2.</b> [[αμελής]], [[απρόσεκτος]]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἀτημελής:''' -ές,<br /><b class="num">I.</b> παραμελημένος, σε Πλούτ.<br /><b class="num">II.</b> [[απερίσκεπτος]]· επίρρ. [[ἀτημελῶς]] ἔχειν, στον ίδ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 21:16, 30 December 2018
English (LSJ)
ές,
A neglected, κόμη Plu.Ant.18. II of persons, careless, neglectful, χρημάτων E.Fr.184. Adv. -λῶς, ἔχειν τινός Plu.Agis 17; ἀτημελέως ἀλάληντο A.R.1.812 (v.l. -λέες).
German (Pape)
[Seite 386] ές, sorglos, nachlässig, Sext. Emp.; κόμη Plut. Ant. 18; ἀτημελῶς ἔχειν Agis 17.
Greek (Liddell-Scott)
ἀτημελής: -ές, παρημελημένος, κόμη Πλουτ. Ἀντ. 18. ΙΙ. ἐπὶ προσώπων, ἀμελής, ὀλίγωρος, χρημάτων Εύρ. (;) παρὰ Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 6. 27: - ἐπίρρ., ἀτημελῶς ἔχειν Πλουτ. Ἆγις 17· ἀτημελέως ἀλάληντο Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 812, μετὰ διαφ. γρ. -λέες.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
négligé.
Étymologie: ἀ, τημελέω.
Spanish (DGE)
-ές
• Prosodia: [ᾱ-]
• Morfología: [jón. nom. plu. -έες A.R.1.812]
I 1descuidado, abandonado ἀτημελέες ἀλάληντο vagan sin que nadie se ocupe de ellas A.R.l.c.
•descuidado, desaseado κόμη Plu.Ant.18, τὸ δωμάτιον Them.Or.22.274b.
2 c. gen. que descuida, que no se ocupa μοῦσαν ... ἀργόν, φίλοινον, χρημάτων ἀτημελῆ E.Fr.184.
II adv. -ῶς descuidadamente ἁψαμένη τῶν πέπλων καὶ τῆς κόμης ἀ. ἐχόντων tocando sus vestiduras y cabellera en situación de abandono Plu.Agis 17.
Greek Monolingual
ἀτημελής, -ές (Α) τημελώ
1. παραμελημένος, απεριποίητος
2. αμελής, απρόσεκτος.
Greek Monotonic
ἀτημελής: -ές,
I. παραμελημένος, σε Πλούτ.
II. απερίσκεπτος· επίρρ. ἀτημελῶς ἔχειν, στον ίδ.
