ὀνηλάτης

English (LSJ)

[ᾰ], ου, ὁ, (ἐλαύνω)

   A donkeydriver, Archipp.44, D.42.7, Crates Theb. ap. D.L.6.92, PLond.1.131.30 (i A. D.), Gal.10.134, etc.

German (Pape)

[Seite 346] ὁ, der Eseltreiber; Dem. 42, 7; Luc. Asin. 29 u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

ὀνηλάτης: [ᾰ], -ου, ὁ, (ἐλαύνω) ὁ ἐλαύνων, ὁδηγῶν ὄνους, κοινῶς «γαϊδουργιάρης», Ἄρχιππ. ἐν Ἀδήλ. 2, Δημ. 1040, ἐν τέλ, Κράτης παρὰ Διογ. Λ. 6. 92.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
ânier.
Étymologie: ὄνος, ἐλαύνω.

Greek Monolingual

ο (Α ὀνηλάτης και ὀνελάτης και ὀνολάτης)
οδηγός όνων, ονηγός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄνος + -ηλάτης (< ἐλαύνω), πρβλ. ξεν-ηλάτης. Το -η- του τ. οφείλεται στη λειτουργία του νόμου της «εκτάσεως εν συνθέσει»].

Greek Monotonic

ὀνηλάτης: [ᾰ], -ου, ὁ (ἐλαύνω), αυτός που οδηγεί, που κατευθύνει την πορεία των γαϊδάρων, σε Δημ.

Russian (Dvoretsky)

ὀνηλάτης: ου ὁ погонщик осла или ослов Dem., Luc., Plut.

Middle Liddell

ὀν-ηλά˘της, ου, ὁ, ἐλαύνω
a donkey-driver, Dem.