ηδύλογος: Difference between revisions
From LSJ
Aristotle, Nicomachean Ethics, 5.30
(16) |
m (Text replacement - "<i>ὁ [[" to "ὁ [[") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἡδύλογος]] και [[ἡδυλόγος]], δωρ. τ. ἁδύλογος, αιολ. τ. ἁδύλογος, -ον (Α)<br /><b>1.</b> (προπαροξύτονο) [[ηδύλογος]], -<i>ον</i><br />(για έννοιες και για πράγματα) αυτός που ηχεί [[γλυκά]], που ακούγεται [[γλυκά]], που έχει γλυκιά [[φωνή]] («ἡδύλογοι λύραι μολπαί τε», <b>Πίνδ.</b>)<br /><b>2.</b> (παροξύτονο) [[ἡδυλόγος]], -<i>ον</i><br />α) (<b>για πρόσ.</b>) αυτός που κολακεύει, ο [[κολακευτικός]] («[[ἡδυλόγος]] [[δημοχαριστής]] Λαερτιάδης», <b>Ευρ.</b>)<br />β) <b>ως ουσ.</b | |mltxt=[[ἡδύλογος]] και [[ἡδυλόγος]], δωρ. τ. ἁδύλογος, αιολ. τ. ἁδύλογος, -ον (Α)<br /><b>1.</b> (προπαροξύτονο) [[ηδύλογος]], -<i>ον</i><br />(για έννοιες και για πράγματα) αυτός που ηχεί [[γλυκά]], που ακούγεται [[γλυκά]], που έχει γλυκιά [[φωνή]] («ἡδύλογοι λύραι μολπαί τε», <b>Πίνδ.</b>)<br /><b>2.</b> (παροξύτονο) [[ἡδυλόγος]], -<i>ον</i><br />α) (<b>για πρόσ.</b>) αυτός που κολακεύει, ο [[κολακευτικός]] («[[ἡδυλόγος]] [[δημοχαριστής]] Λαερτιάδης», <b>Ευρ.</b>)<br />β) <b>ως ουσ.</b> ὁ [[ἡδυλόγος]]<br />[[γελωτοποιός]], αστειολόγος. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>ηδυλόγως</i><br />[[κατά]] τρόπο ηδύλογο, με γλυκιά [[φωνή]], με [[γλυκά]] [[λόγια]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ηδυ</i>- <span style="color: red;">+</span> -[[λόγος]] (<span style="color: red;"><</span> [[λόγος]] <span style="color: red;"><</span> [[λέγω]]), <b>[[πρβλ]].</b> [[αντί]]-<i>λογος</i>, [[παρά]]-<i>λογος</i>]. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 14:15, 14 January 2019
Greek Monolingual
ἡδύλογος και ἡδυλόγος, δωρ. τ. ἁδύλογος, αιολ. τ. ἁδύλογος, -ον (Α)
1. (προπαροξύτονο) ηδύλογος, -ον
(για έννοιες και για πράγματα) αυτός που ηχεί γλυκά, που ακούγεται γλυκά, που έχει γλυκιά φωνή («ἡδύλογοι λύραι μολπαί τε», Πίνδ.)
2. (παροξύτονο) ἡδυλόγος, -ον
α) (για πρόσ.) αυτός που κολακεύει, ο κολακευτικός («ἡδυλόγος δημοχαριστής Λαερτιάδης», Ευρ.)
β) ως ουσ. ὁ ἡδυλόγος
γελωτοποιός, αστειολόγος.
επίρρ...
ηδυλόγως
κατά τρόπο ηδύλογο, με γλυκιά φωνή, με γλυκά λόγια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ηδυ- + -λόγος (< λόγος < λέγω), πρβλ. αντί-λογος, παρά-λογος].
